βακχεῖος

Spanish (DGE)

-α, -ον
• Alolema(s): βάκχιος S.Tr.220, Antiph.237; lat. bacchion Ps.Apul.Herb.36.22; baccion, Gloss.3.553; bation, Gloss.3.554
I adj. báquico, perteneciente a Baco o relativo a Baco ἅμιλλα S.l.c., βότρυς S.Fr.255.2, βακχεῖον ἐξ ἀλάστορος ἀρτιμαθῆ νόμον = un canto báquico recién inspirado por un numen maléfico E.Hec.686, ῥυθμός X.Smp.9.3, Ὄλυμπον Plu.2.1141b, σῶμα Lyc.28, θύρσοι Philostr.VS 1.19, βάκχιόν τι οἰστρηθεῖσα = enfurecida como una bacante Hld.6.8.3, cf. 10.38.1
• neutr. sg. como adv. a la manera de las bacantes τῆς κόμης ... βακχεῖον σοβουμένης Hld.1.2.5.
II subst.
1 ὁ βακχεῖος fig. vino βακχίου ... δέπας Antiph.l.c., pero cf. tb. βακχεῖος A II 1 c).
2 ὁ βακχεῖος métr. baqueo metro perteneciente al γένος διπλάσιον y cuyo esquema es ˘¯¯, Aristox.Ryth.Ox.3.12, D.H.Comp.17.14, Heph.3.2, Aristid.Quint.38.8, Bacch.Harm.101.
3 τὸ βακχεῖον bot. bordana, Arctium lappa L., Ps.Apul.l.c., Gloss.ll.cc.

German (Pape)

[Seite 427] od. βάκχειος, bacchisch, den Bacchus, seinen Dienst betreffend, βότρυς Soph. frg. 239; ὄρχησις Plat. Legg. VII, 815 c; begeistert, trunken, wahnsinnig, κάρα Eur. Hec. 676; νόμος 685; ῥυθμός Xen. Symp. 9, 3; dah. Beiname des Dionysos, ὁ Βάκχειος Διόνυσος H. h. 18, 46; vgl. Her. 4, 79; βακχεῖος θεός Soph. O. R. 1105; δεσπότης Ar. Thesm. 988; ἄναξ Orph. H. 29; Βακχεῖος als subst., = Βάκχος, Soph. Ant. 154, wo jetzt Βάκχιος steht; Paus. 2, 2, 6. Auch sc. πούς, wie βακχειακός, ein Versfuß, ñ – – od. – – ñ.

Russian (Dvoretsky)

βακχεῖος: и βάκχειος 3
1 вакхов, вакхический (βότρυς Soph.; νόμος Eur.; ῥυθμός Xen.; ὄρχησις Plat.);
2 исступленный, неистовый, ликующий (κάρα Eur.; Διόνυσος HH и θεός Soph.): ἄναξ и δεσπότης β. Arph. = Βάκχος.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

βακχεῖος -α -ον [βάκχος] van Bacchus, bacchisch.