δολιχεύω
Μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down
English (LSJ)
= δολιχοδρομέω, AP11.82 (Nicarch.): generally, δρόμον δ. go through a long course, Ph.1.331; δ. τὴν φύσιν prolong its existence, ib.9; δ. πολλοὺς πλοῦς Ael.Fr.71.
Spanish (DGE)
(δολῐχεύω) 1 correr el δόλιχος o carrera de larga distancia ἐν Ἀρκαδίᾳ δολιχεύων AP 11.82 (Nicarch.)
•fig. c. ac. int. recorrer (θεὸς) δολιχεύει τὸν τῆς φύσεως δρόμον Ph.1.331, cf. 1.9, δολιχεύσας πολλοὺς ... πλοῦς habiendo realizado largas y numerosas navegaciones Ael.Fr.74a, βίοτον πτηνὸν δολίχευσα φόβοισι φιλάνδροις recorrí la fugaz carrera de la vida en el respeto a mi marido, SEG 35.1427.5 (Side III d.C.).
2 extenderse, ser largo de las tibias de los perros de caza ἐχέτω ... τὰ κῶλα ὀρθὰ τετανὰ δολιχεύοντα Eutecnius C.Par.16.2.
German (Pape)
[Seite 654] = δολιχοδρομέω; Nicarch. 13 (XI, 82); δρόμον Philo; dah. überte., πολλοὺς πλοῦς, viele lange Seefahrten hin u. her machen, Ael. bei Suid.
Russian (Dvoretsky)
δολιχεύω: Anth. = δολιχοδρομέω.
Greek (Liddell-Scott)
δολῐχεύω: δολιχοδρομέω, Ἀνθ. Π. 11. 82· καθόλου, δρόμον δ., διανύω δρόμον μακρόν, Φίλων 1. 331· δ. τὴν φύσιν, αὐτόθι 9.
Greek Monolingual
δολιχεύω (AM) δόλιχος
1. δολιχοδρομώ
2. διανύω μεγάλο διάστημα, πηγαίνω μακριά.
Greek Monotonic
δολῐχεύω: μέλ. -σω, = δολιχοδρομέω, σε Ανθ.
Middle Liddell
δολῐχεύω, fut. -σω = δολιχοδρομέω, Anth.]
