δυσθετέω
Ἡ δ' ἐμὴ ψυχὴ πάλαι τέθνηκεν, ὥστε τοῖς θανοῦσιν ὠφελεῖν → My soul died long ago so that I could give some help to the dead
English (LSJ)
A to be dissatisfied, ταῖς συνθήκαις Plb.Fr.128; to be in distress, D.S.14.113.
II mostly in Med., abs., to be vexed, X.Cyr.2.2.5; τινί Plb.33.17.1; to be in straits, Id.8.5.4.
Spanish (DGE)
1 estar apurado, inquieto, desconcertado δυσθετεῖ καὶ φλυηρεῖ Hp.Morb.2.67, ὑπὸ τοῦ σκότους Call.Dieg.4.40 (Fr.102), cf. Plb.8.5.4.
2 estar insatisfecho o descontento c. dat. u otra constr. causal δυσθετήσας ταῖς συνθήκαις Plb.Fr.128, ὄντος δ' αὐτοῦ (τοῦ τόπου) καυματώδους, δυσθετοῦντες ἔσπευδον μετοικῆσαι insatisfechos porque esta región era calurosa, se apresuraron a cambiar de lugar D.S.14.113
•en v. med. mismo sent. ὑπὸ τοῦ ἐκπεπλῆχθαι ... δυσθετούμενος descontento por haber quedado confundido X.Cyr.2.2.5, δυσθετούμενοις τοῖς συμβαίνουσιν Plb.33.17.1, δυσθετούμενοί τινες ἔφασαν Phld.Sens.15B.5.
German (Pape)
[Seite 681] 1) in schlimme Lage od. Stimmung versetzen; pass., unzufrieden, in übler Laune sein, Xen. Cyr. 2, 2, 5; vgl. Pol. 8, 7. – 2) intraus., = pass., D. Sic. 14, 113; Suid.
French (Bailly abrégé)
δυσθετῶ :
I. tr. disposer mal ; Pass. être mal disposé, mécontent, inquiet ; être dans l'embarras, dans la détresse;
II. intr., c. au Pass.
Étymologie: δύσθετος.
Greek (Liddell-Scott)
δυσθετέω: εἶμαι δυσηρεστημένος, τινί, μέ τι πρᾶγμα, Πολύβ. (;) παρὰ τῷ Σουΐδ. ΙΙ. συνήθ. ἐν τῷ μέσ., ἀπολ., πολὺ στενοχωροῦμαι, δυσαρεστοῦμαι, Λατ. aegre ferre, Ξεν. Κύρ. 2. 2, 5· εὑρίσκομαι ἐν δυσκολίαις, Πολύβ. 8. 7, 4.
Russian (Dvoretsky)
δυσθετέω: Diod., преимущ. med. δυσθετέομαι быть не в духе, быть недовольным или расстроенным Xen., Polyb.
