δυσπραγέω

English (LSJ)

to be unlucky, A.Ag.790 (anap.), Plu.Ant.63, Al.Jb. 5.24.

Spanish (DGE)

(δυσπρᾱγέω) 1 tener mala fortuna, sufrir reveses, irle mal a uno A.A.790, Plu.Luc.33, Sert.22, App.Hann.31, Eus.DE 4.15, op. εὐπραγέω S.E.P.1.32, op. εὐτυχέω Vett.Val.340.8
•c. ἐν y dat. fracasar, irle a uno mal τὸ δὲ ναυτικὸν ἐν παντὶ δυσπραγοῦν Plu.Ant.63, ἦν δὲ οὗτος τὸ πρὶν δικηγόρος ..., δυσπραγήσας δ' ἐν τούτῳ ἐπὶ τὸ λογογραφεῖν ἐτράπη Sud.s.u. Λουκιανός
•c. rég. atraído por el antecedente ὑπομιμνήσκει τοὺς ἀνθρώπους ὧν δυσπραγοῦσι recuerda a los hombres su desventura Them.Or.8.102c.
2 estar enfermo o afectado διάφραγμα δυσπραγοῦν diafragma enfermo Gal.9.400, c. dat. limitativo τῷ σώματι Chrys.M.56.578.
3 obrar mal, pecar Al.Ib.5.24.

German (Pape)

[Seite 687] unglücklich (in einem Unternehmen) sein; Aesch. Ag. 764; ἐν παντί Plut. Anton. 63.

French (Bailly abrégé)

δυσπραγῶ :
seul. prés.
être malheureux dans ses entreprises, éprouver des revers.
Étymologie: δυσ-, πράσσω.

Russian (Dvoretsky)

δυσπρᾱγέω: быть несчастливым в делах, терпеть неудачи (τῷ δυσπραγοῦντι ἐπιστενάχειν Aesch.): δυσπραγῶν ἠνδραγάθει Plut. в тяжелых обстоятельствах он не терял мужества.

Greek (Liddell-Scott)

δυσπρᾱγέω: δυστυχῶ, ἀντίθετον εὐπραγέω, Αἰσχύλ. Ἀγ. 790, Πλούτ. Ἀντ. 63.

Greek Monotonic

δυσπρᾱγέω: μέλ. -ήσω (πρᾶγος), είμαι άτυχος, αστοχώ, δυστυχώ, σε Αισχύλ.

Middle Liddell

δυσ-πρᾱγέω, fut. -ήσω πρᾶγος
to be unlucky, Aesch., Plut.