εισιτήριος

Greek Monolingual

-ο (AM εἰσιτήριος, -ον)
1. αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην είσοδο, με τον οποίο παραχωρείται ή καθιερώνεται το δικαίωμα εισόδου (α. «εισιτήριοι εξετάσεις» — εισαγωγικές εξετάσεις
β. «εισιτήριος λόγος» — εναρκτήριος λόγος
γ. «εἰσιτήριοι θυσίαι» — θυσίες κατά την είσοδο του έτους ή την ανάληψη αξιώματος)
2. το ουδ. ως ουσ. το εισιτήριο (AM εἰσιτήριον)
δελτίο, απόδειξη που παρέχει δικαίωμα εισόδου σε αίθουσα ή χώρο δημόσιων θεμάτων, σε συγκοινωνιακό μέσο κ.λπ.
νεοελλ.
φρ.
1. «εισιτήριο μετ' επιστροφής ή με επιστροφή» — στο οποίο αναγράφεται ότι ο κάτοχος δικαιούται να μεταβεί κάπου και να επιστρέψει
2. «εισιτήριο στρατιωτικό, φοιτητικό, υπηρεσιακό κ.λπ.» — με ενδείξεις της ιδιότητας του κατόχου ώστε να καταβάλει μειωμένο αντίτιμο
3. «εισιτήριο διαρκές ή διαρκείας» — αυτό που παρέχει στον κάτοχο απεριόριστο αριθμό διαδρομών για ορισμένη χρονική περίοδο
4. «εισιτήριο προσωπικό» — στο οποίο αναγράφεται το όνομα του επιβάτη και δεν επιτρέπεται η εκχώρησή του σε άλλον
αρχ.
(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ εἰσιτήρια
«αἱ εἰσιτήριοι θυσίαι».