θεοκλυτέω
καὶ κεραμεὺς κεραμεῖ κοτέει καὶ τέκτονι τέκτων, καὶ πτωχὸς πτωχῷ φθονέει καὶ ἀοιδὸς ἀοιδῷ → and potter is ill-disposed to potter, and carpenter to carpenter, and the beggar is envious of the beggar, the singer of the singer
English (LSJ)
A call on the gods, A.Pers. 500, Plu.Sull.29, Ael.Fr.46, Porph.Abst.2.26, D.C.74.13: c. acc. pers., θ. Θέμιν E.Med.208; Κυρῖνον Plu.Rom.28; also, c. acc. rei, ask in prayer, Id.Arist.18.
II Pass., to be inspired, Id.2.592c:—so in Act., Hld.3.17.
German (Pape)
[Seite 1196] die Götter anflehen, daß sie das Flehen erhören, Aesch. Pers. 500; Θέμιν Eur. Med. 207; Κυρῖνον Plut. Rom. 28; ταῦτα, Aristid. 18; – θεοκλυτέομαι, von Gott erhört werden, VLL. Plut. vrbdt. τὸ μαντικὸν καὶ θεοκλυτούμενον γένος, Gen. Socr. 22, wie Her. 3, 17 auch das act. steht, Gottes Stimme vernehmen.
French (Bailly abrégé)
θεοκλυτῶ :
1 invoquer la divinité : τι pour qch;
2 entendre la voix d'un dieu, être inspiré par la divinité, prophétiser.
Étymologie: θεόκλυτος.
Russian (Dvoretsky)
θεοκλῠτέω:
1 взывать к богам, молить богов Aesch., Plut.; обращаться с мольбой, призывать в молитвах (Θέμιν Eur.; Κυρῖνον Plut.);
2 испрашивать у богов (ταῦτα Plut.);
3 вдохновлять, pass. быть (бого)вдохновенным (τὸ μαντικὸν καὶ θεοκλυτούμενον γένος Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
θεοκλῠτέω: ἐπικαλοῦμαι τοὺς θεούς, ἀπολ., Αἰσχύλ. Πέρσ. 500· μετ’ αἰτ. προσ., θεοκλ. Θέμιν Elmsl. Εὐρ. Μηδ. 204· Κυρῖνον Πλούτ. Ρωμ. 28· μετ’ αἰτ. πράγμ., Πλούτ. Ἀριστείδ. 18. ΙΙ. Παθ., ἀκούω τὴν φωνὴν τοῦ θεοῦ, εἶμαι θεόπνευστος. τὸ μαντικὸν καὶ θεοκλυτούμενον γένος Πλούτ. 2. 592D· οὕτως εὕρηται τὸ ἐνεργ. παρ’ Ἡλιοδ. 3. 17. - Ἐντεῦθεν τὸ κύρ. ὄνομα Θεοκλύμενος Εὐρ. Ἑλ. 9.
Greek Monotonic
θεοκλῠτέω: μέλ. -ήσω,
1. επικαλούμαι τους θεούς, σε Αισχύλ.· με αιτ., σε Ευρ.
2. με αιτ. πραγμ., ανακοινώνω δυνατά, δηλώνω, διακηρύσσω, σε Πλούτ.
Middle Liddell
θεοκλῠτέω, fut. -ήσω
1. to call on the gods, Aesch.; c. acc., Eur.
2. c. acc. rei, to call aloud, declare, Plut.
