κατακέφαλα

English (LSJ)

Adv., for κατὰ κεφαλῆς, head downwards, Teucer in BollSphaerap.17, Gp.10.30; from head to foot, λούσασθαι IG22.1365, 1366.

German (Pape)

[Seite 1352] = κατὰ κεφαλῆς, kopfunten, umgekehrt, Sp., wie Geop.

Greek (Liddell-Scott)

κατακέφᾰλα: Ἐπίρρ. ἀντὶ κατὰ κεφαλῆς («μὲ τὸ κεφάλι κάτω»), Γεωπ. 10. 30· κ. λοῦσθαι Ἐπιγραφ. Ἀττ., πρβλ. ὑπερκέφαλα.

Greek Monolingual

(AM κατακέφαλα)
επίρρ. στη μέση του κεφαλιού
νεοελλ.-μσν.
με το κεφάλι προς τα κάτω ή προς τα εμπρός («έπεσε κατακέφαλα»).
[ΕΤΥΜΟΛ. «Σύνθ. εκ συναρπαγής» από την φρ. κατὰ κεφαλῆς].