κρεω-

English (LSJ)

v. κρεο-.

Greek (Liddell-Scott)

κρεω-: περὶ πάντων τῶν οὕτως ἀρχομένων λέξεων ἴδε ἐν κρεο-. Ἐν τοῖς Ἀντιγράφ. τὰ σύνθετα ἐκ τοῦ κρέας φέρονται ἐνίοτε διὰ τοῦ κρεο- (ὡς κερο- ἐκ τοῦ κέρας), ἄλλοτε δὲ διὰ τοῦ κρεω-. Ἡ πρώτη εἶναι ἡ μόνη ὀρθὴ γραφὴ παρὰ τοῖς δοκίμοις συγγραφεῦσι, καθ’ ἃ παρατηρεῖ ὁ Πόρσ. ἐν τῷ προοιμ. τῆς Εὐρ. Ἑκ. σ. 8· ἀλλὰ τὴν δευτέραν φαίνεται ὅτι ἀπεδέξαντο οἱ μεταγεν. συγγραφεῖς· ἴδε ἐπὶ πᾶσι Λοβ. Φρύν. 692 κἑξ. Ὀλίγα τινὰ σύνθετα φέρονται διὰ τοῦ κρεᾱ-, κρεη-· ὁπόθεν ἐν Λυκόφρ. 660 (ἔνθα πολλὰ Ἀντίγρ. ἔχουσι κρεασφάγῳ), διορθωτέον κρεᾱφάγῳ ἀντὶ κρεωφάγῳ· πρβλ. κρεαδοτέω, κρεαδοσία, κρεανομία.