μαντευτικός
From LSJ
εἰς ἀναισχύντους θήκας ἐτράποντο → they resorted to disgraceful modes of burial, they lost all shame in the burial of the dead
English (LSJ)
μαντευτική, μαντευτικόν, of or for divination: ἡ μαντευτική (sc. τέχνη), = μαντεία, f.l. in E.Ba.299 as cited by Plu.2.432e.
Greek (Liddell-Scott)
μαντευτικός: -ή, -όν, ὁ ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς μαντείαν· - ἡ -κή (ἐνν. τέχνη) = μαντεία, Πλούτ. 2. 432Ε.
Greek Monolingual
-ή, -ό (Α μαντευτικός, -ή, -όν) μαντεύω
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στη μαντεία, μαντικός.
German (Pape)
zum Wahrsagen gehörig, geschickt, Hesych.; ἡ μ., prophetische Kraft, Plut. def. Or. 40.
