πνευματοδόχος

German (Pape)

[Seite 640] Winde auf-, annehmend, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

πνευμᾰτοδόχος: -ον, ὁ δεχόμενος καὶ ἔχων ἐν ἑαυτῷ πνοὴν ἀέρος, «τὸ πνεῦμα ἀπὸ τῶν πνευματοδόχων ἀγγείων ἀνωθούμενον» Ἀνέκδ. Ὀξων. 3. 86. 2) ἐμπεπνευσμένος, Ἐκκλ.

Greek Monolingual

-ον, ΜΑ
1. αυτός που εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα
2. αυτός που έχει δεχθεί και κατά συνέπεια έχει μέσα του πνεύμα, πνοή, αέρα («τὸ πνεῦμα ἀπὸ τῶν πνευματοδόχων ἀγγείων ἀνωθούμενον», Αν. Οξ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < πνεῦμα, -ατος + -δόχος (< δέχομαι), πρβλ. ζωοδόχος].