προσωποποιΐα
ὤμοι, πέπληγμαι καιρίαν πληγὴν ἔσω → Alas! I am struck deep with a mortal blow! | Ah me! I am struck—a right-aimed stroke within me (Aeschylus, Agamemnon 1343)
English (LSJ)
ἡ,
A dramatization, the putting of speeches into the mouths of characters, Phld. Po. 5.12 (pl.), DH. Vett. Cens. 3.1, Demetr. Eloc. 265, Marcellin. Vit. Thuc. 38, Herm. in Phdr. p. 182 A.; opp. ἠθοποιΐα, Hermog. Prog. 9.
II the putting of imaginary speeches into one's own or another's mouth ('I should have said…', 'your father would have said… '), Id. Inv. 3.10, 15, Charis. p. 284 K., Rutil. 2.6.
III change of grammatical person, ADysc. Adv. 131.16.
German (Pape)
[Seite 790] ἡ, die Personification, das Einkleiden abstracter Begriffe od. lebloser Dinge in menschliche Persönlichkeiten, bes. bei Rhett., z. B. Hermogen. Progymn. 9.
Russian (Dvoretsky)
προσωποποιΐα: ἡ рит. (лат. personificatio) просопопея, олицетворение.
Spanish
Greek Monolingual
η, ΝΜΑ προσωποποιός
η προσωποποίηση
αρχ.
1. το να βάζει κανείς φανταστικούς λόγους στο δικό του στόμα ή στο στόμα κάποιου άλλου
2. η μεταβολή του γραμματικού προσώπου.
