τελειοτόκος

English (LSJ)

τελειοτόκον, = τελεσφόρος, ἐνιαυτοί IG9(1).874 (Corc., ii B.C.).

German (Pape)

[Seite 1085] ein vollendetes, vollkommenes, zeitiges od. reifes Kind gebärend (?).

Greek Monolingual

-ον, Α
τελεσφόρος («τελειοτόκοι ἐνιαυτοί», επιγρ.)
[ΕΤΥΜΟΛ. < τέλειος + -τόκος (< τόκος < τίκτω), πρβλ. ὀλιγοτόκος.