τελειοτόκος
From LSJ
κρῖναι δὲ λόγῳ πολύδηριν ἔλεγχον ἐξ ἐμέθεν ῥηθέντα → judge by reason the too much contested argument which has been given by me
English (LSJ)
τελειοτόκον, = τελεσφόρος, ἐνιαυτοί IG9(1).874 (Corc., ii B.C.).
German (Pape)
[Seite 1085] ein vollendetes, vollkommenes, zeitiges od. reifes Kind gebärend (?).
Greek Monolingual
-ον, Α
τελεσφόρος («τελειοτόκοι ἐνιαυτοί», επιγρ.)
[ΕΤΥΜΟΛ. < τέλειος + -τόκος (< τόκος < τίκτω), πρβλ. ὀλιγοτόκος.
