υδροφράκτης

Greek Monolingual

και υδροφράχτης, ο, Ν
1. σύστημα εξοπλισμένο με μία ή και περισσότερες θύρες ή βάννες, που χρησιμοποιείται για τη διακοπή, την ελευθέρωση ή τον περιορισμό της ροής του νερού
2. συνεκδ. η κυρίως θύρα του παραπάνω συστήματος
3. υδατοφράκτης, φράγμα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < υδρ(ο)- + φράκτης. Η λ. μαρτυρείται από το 1884 στον Αν. Σούλη].