φυλλάκανθος
From LSJ
Κρόνου καὶ Ἰαπετοῦ ἀρχαιότερος → more ancient than Cronos and Iapetus, ante-preadamite, antediluvian
English (LSJ)
[ᾰκ], ον, with prickly leaves, Thphr. HP 1.10.7, 6.1.3.
German (Pape)
[Seite 1314] mit stachligen Blättern, Theophr.
Greek (Liddell-Scott)
φυλλάκανθος: -ον, ὁ ἔχων ἀκανθώδη φύλλα, Θεοφρ. περὶ Φυτ. Ἱστ. 1. 10, 7., 6. 1, 3.
Greek Monolingual
ο / φυλλάκανθος, -ον, ΝΑ
νεοελλ.
ζωολ. γένος εχινοδέρμων τών θερμών θαλασσών
αρχ.
(για φυτό) αυτός που έχει αγκαθωτά φύλλα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φύλλον + ἄκανθος (πρβλ. πυξάκανθος)].
