ἀπήορος

English (LSJ)

Dor. ἀπάορος, ον, (ἀείρω) hanging on high, far distant, ἀστέρες οὔτε τι πολλὸν ἀ. οὔτε μάλ' ἐγγύς Arat.396: c. gen., ἀπάορος ἐχθρῶν aloof from them, Pi.P.8.86.

Spanish (DGE)

-ον
• Alolema(s): dór. ἀπάορος Pi.P.8.86
1 que está por encima c. gen. ἐχθρῶν Pi.P.l.c.
2 alegado en el espacio ἀστέρες, οὔτε τι πολλὸν ἀ. οὔτε μάλ' ἐγγύς Arat.396, ἀπήορος· ὁ ἀπηρτισμένος καὶ διεστώς Et.Gen.1011, cf. Hsch.

German (Pape)

[Seite 290] (αἰωρέω), von der Höhe herabhangend, schwebend; gespannt; vgl. ἀπάορος u. ἀπήωρος.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
litt. qui se lève loin de : qui apparaît ou se tient à distance de, gén..
Étymologie: ἀπό, ἀείρω.

Greek (Liddell-Scott)

ἀπήορος: Δωρ. καὶ Ἀττ. ἀπάορος, ον (ἀείρω): μετέωρος, ὑψηλός, ἀπέχων, οὔτε τι πολλὸν ἀπήοροι οὔτε μάλ’ ἐγγύς Ἄρατ. 396, 895· καὶ ἐν τῷ τύπῳ ἀπηόριος, κλῶνες ἀπηόριοι Ἀνθ. Π. 9. 71: μετὰ γεν., ἀπάορος ἐχθρῶν, μακρὰν τῶν ἐχθρῶν, Πινδ. Π. 8. 124. Πρβλ. ἀπήωρος.

Greek Monolingual

ἀπήορος κ. ἀπάορος κ. ἀπηόριος κ. ἀπήωρος, -ον (Α) αείρω
1. αυτός που κρέμεται σε ύψος, που είναι ψηλά
2. (με γενική) αυτός που είναι μακριά από κάτι.

Greek Monotonic

ἀπήορος: Δωρ. ἀπ-άορος, -ον (ἀείρω), αυτός που αιωρείται, μετέωρος· επίσης ἀπηόριος, σε Ανθ.· πρβλ. ἀπ-ήωρος.

Middle Liddell

ἀείρω [cf. ἀπήωρος
hanging on high, high in air.