ἀποπλανίας

English (LSJ)

-ου, ὁ, a wanderer, fugitive, AP9.240 (Phil.), 548 (Bianor).

German (Pape)

[Seite 319] ὁ, der Irrgänger, Flüchtling, Philip. 70; Bian. 15 (IX, 240. 548).

French (Bailly abrégé)

(ὁ) :
vagabond.
Étymologie: ἀποπλανάω.

Russian (Dvoretsky)

ἀποπλᾰνίας: ион. ἀποπλᾰνίης ὁ странник, беглец Anth.

Greek (Liddell-Scott)

ἀποπλᾰνίας: -ου, ὁ, πλάνης, φυγάς, Βιάνωρ ἐν Ἀνθ. ΙΙ. 9. 240, 548.

Greek Monotonic

ἀποπλᾰνίας: -ου, ὁ, περιπλανώμενος, φυγάς, σε Ανθ.

Middle Liddell

[from ἀποπλανάω
a wanderer, fugitive, Anth.