ἐντόσθιος
ἀσκέειν, περὶ τὰ νουσήματα, δύο, ὠφελέειν, ἢ μὴ βλάπτειν → strive, with regard to diseases, for two things — to do good, or to do no harm | as to diseases, make a habit of two things — to help, or at least, to do no harm
English (LSJ)
ἐντόσθιον,
A intestinal, ἕλμιθες Lyd.Ost.32: but mostly,
II Subst. ἐντόσθια, τά, inwards, entrails, Arist.PA685a3, Ti.Locr.100b: —also ἐνδόσθια, LXX Ex.12.9, al., Hsch., EM345.21.
Spanish (DGE)
-ον
1 intestinal ἕλμινθες Lyd.Ost.32.
2 subst. τὰ ἐντόσθια partes internas de los cefalópodos, Arist.PA 685a3
•vísceras, entrañas humanas, Artem.1.44, Tat.Orat.12.3, Aët.9.30, de animales Phys.B 297.1, ὁ πνεύμων πάντων τῶν ἐντοσθίων λεπτότατον ἔχει τὸν ὑμένα Hippiatr.7.6; cf. ἐνδόσθιος.
Greek Monolingual
(AM ἐντόσθιος, -ον)
(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τα εντόσθια
1. τα σπλάγχνα που βρίσκονται μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα του ανθρώπου ή τών ζώων, σωθικά
2. (ειδ.) τα σπλάγχνα αρνιού ή η κοιλιά, το συκώτι και η καρδιά τών πουλιών που τρώγονται
3. μτφ. τα παιδιά, τα τέκνα (κυρίως σε σχέση με τη μητέρα) («καὶ γὰρ οἱ παῖδες σπλάγχνα λέγονται ώς ἐντόσθια»)
μσν.-αρχ.
1. αυτός που βρίσκεται μέσα σε κάτι («ἐντόσθιον πῡρ», Μηναία)
2. εντερικός.
