invitamentum
ὃς ἂν βούληται τῆν γῆν κινῆσαι κινησάτω τὸ πρῶτον ἑαυτόν → let him that would move the world first move himself
Latin > English
invitamentum invitamenti N N :: inducement
Latin > English (Lewis & Short)
invītāmentum: i, n. id.,
I an invitation.
I Lit. (post-class.): filia invitamento matris suae circumlata, App. Mag. p. 322, 39; id. M. 1, p. 103, 40.—
II Trop., an allurement, incitement, inducement: invitamenta naturae, Cic. Fin. 5, 6, 17 fin.: is (honos), autem, non invitamentum ad tempus, sed perpetuae virtutis praemium, id. Fam. 10, 10, 2: temeritatis, Liv. 2, 42, 6: sceleris, Vell. 2, 67, 3: pulchritudinem ejus non libidinis habuerat invitamentum, sed gloriae, Curt. 4, 10, 24 (al. incitamentum): ad res necessarias, id. ap. Non. 321, 16: invitamenta urbis et fori, attractions, Cic. Sull. 26, 74.
Latin > French (Gaffiot 2016)
invītāmentum,¹⁴ ī, n. (invito),
1 invitation : Apul. Apol. 76, 2
2 appât, attrait : Cic. Fin. 5, 17 ; Fam. 10, 10, 2 ; Sulla 74 || temeritatis Liv. 2, 42, 6, encouragement à l’audace.
Latin > German (Georges)
invītāmentum, ī, n. (invito), das Lockmittel, Reizmittel, die Lockung, der Anreiz, Reiz, mit subj. Genet., matris suae, Apul.: prima invitamenta naturae, Cic.: cum multa haberet invitamenta urbis et fori, da St. u. F. vielen Reiz für ihn haben konnten, Cic. – m. obj. Genet. (zu), non libidinis inv., sed gloriae, Curt.: inv. sceleris, Vell.: temeritatis invitamenta, Liv.: invitamenta pacis, Tac.: invitamenta nequitiae, Augustin. de civ. dei 2, 26 extr. – m. ad u. Akk., invitamenta ad res necessarias, Cic. fr.: multa ad luxuriam invitamenta perniciosa, Cic.: ad imitandum invitamento sunt (vitia), Aur. Vict.: versch., is autem, qui vere appellari potest honos, non invitamentum ad tempus (für den Augenblick) sed perpetuae virtutis est praemium, will nicht vorübergehend zu dem und jenem anlocken, sondern ein bleibendes Verdienst belohnen, Cic. ep. 10, 10. 2.
