πολίαρχος

English (LSJ)

ὁ,
A ruler of a city, prince, π. πάτρᾳ Pi.N.7.85, cf. E.Rh. 381 (anap.).
II = Lat. praefectus urbi, D.C.40.46, al., Lyd.Mag. 1.49 (pl.): as adjective, π. ἐξουσία ib.2.19; Thess. ττολίαρχος IG9(2).1233 (Phalanna, iii B.C., pl.).

German (Pape)

[Seite 655] ὁ, Beherrscher einer Stadt; Pind. N. 7, 85; Eur. Rhes. 381; bes. als Staatsamt, der oberste Befehlshaber in einer Stadt, praefectus urbi, Sp., wie D. C. 40, 46.

French (Bailly abrégé)

ου (ὁ) :
1 chef d'une cité;
2 à Rome préfet de la Ville.
Étymologie: πόλις, ἄρχω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πολίαρχος -ου, ὁ [πόλις, ἄρχω] heerser van een stad.

Russian (Dvoretsky)

πολίαρχος: ὁ правитель города Pind., Eur.

English (Slater)

πολῐαρχος ruler of the city Αἰακόν ἐμᾷ μὲν πολίαρχον εὐωνύμῳ πάτρᾳ (N. 7.85)

Greek Monolingual

ὁ, ΜΑ, θεσσ. τ. πολίαρχος, Α
διοικητής πόλης
αρχ.
άρχοντας πόλης.
[ΕΤΥΜΟΛ. < πόλις + -αρχος].

Greek Monotonic

πολίαρχος: ὁ, κυβερνήτης πόλης, σε Πίνδ., Ευρ.

Greek (Liddell-Scott)

πολίαρχος: ὁ, ἄρχων πόλεως, κυβερνήτης, βασιλεύς, π. πάτρᾳ Πινδ. Ν. 7. 125, Εὐρ. Ρησ. 281. ΙΙ. ὁ διοικητὴς πόλεως, Λατ. pruefectus urbi, Δίων Κ. 40. 46.

Middle Liddell

πολί-αρχος, ὁ,
ruler of a city, Pind., Eur.