συναίμων

English (LSJ)

συναίμον, gen. ονος, = σύναιμος (of common blood, kindred, kinsman), Ps.-Phoc. 206, IG 12(8).441.15 (Thasos), Supp.Epigr. 1.464.9 (Galatia, iii AD), prob. in E. Ph. 817 (lyr.).

German (Pape)

[Seite 997] gen. ονος, gemeinsames Geblüts.

Russian (Dvoretsky)

συναίμων: 2, gen. ονος Eur. = σύναιμος I.

Greek (Liddell-Scott)

συναίμων: -ον, γεν. -ονος, = τῷ προηγ., μηδ’ ἀμφὶ κτεάνων γε συναίμοσιν εἰς ἔριν ἔλθῃς Φωκυλ. 194.

Greek Monolingual

-ον, Α
σύναιμος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + -αιμων (< αἷμα) πρβλ.ὁμ-αίμων].

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συναίμων -ον, gen. -ονος [σύναιμος] (door bloed) verwant; subst. bloedverwant.