ἑνιαῖος
Τίς, ξένος ὦ ναυηγέ; Λεόντιχος ἐνθάδε νεκρὸν εὗρέ σ᾿ ἐπ᾿ αἰγιαλοῦ, χῶσε δὲ τῷδε τάφῳ, δακρύσας ἐπίκηρον ἑὸν βίον· οὐδὲ γὰρ αὐτὸς ἥσυχος, αἰθυίῃ δ᾿ ἶσα θαλασσοπορεῖ. → Who art thou, shipwrecked stranger? Leontichus found thee here dead on the beach, and buried thee in this tomb, weeping for his own uncertain life; for he also rests not, but travels over the sea like a gull.
English (LSJ)
α, ον, (ἕν) single, unitary, λόγος Aristid.Quint.1.3; αἰτία Iamb.Myst.8.3; οὐσία ἑ. καὶ ἀμέριστος Procl.in Prm.p.564S., etc.: pl., ἑνιαῖα individual elements, Iamb.in Nic.p.81P.; concerned with unity, γνῶσις Dam.Pr.25bis. Adv. ἑνιαίως Ptol.Tetr.1, Iamb.Comm. Math. 10, Procl. in Prm.p.589S., Dam.Pr.1, etc.
Spanish (DGE)
-α, -ον
1 único, solo
a) τὴν ἐντόπιον γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν que escribió la historia del lugar en un solo libro D.L.7.35, λόγοι Iambl.Comm.Math.24, ἑνιαία πάντων αἰτία Iambl.Myst.8.3, οὐσία ἑνιαία καὶ ἀμέριστος Procl.in Prm.731;
b) unitario λόγος ἑ. Razón Unitaria otro n. dado al Demiurgo, Aristid.Quint.4.9, τῆς τρισσοφαοῦς ἑνιαίας Θεότητος Origenes M.17.204A, πᾶς ὁ θεῖος ἀριθμὸς ἑνιαῖός ἐστιν la totalidad de los dioses es unitaria Procl.Inst.113, ἑ. γνῶσις Dam.Pr.252 (p.65), cf. Simp.in Ph.638.15;
c) neutr. subst. τὸ ἑ. unidad ἀχώρητον γάρ ἐστι τῷ πλήθει τὸ ἑνιαῖον τοῦ θείου es incomprensible para los hombres la unidad de lo divino Dion.Ar.DN 4.12, cf. Didym.Trin.2.5.10.1, en plu. τὰ ἐνιαῖα elementos individuales o unidades que componen una cantidad, Iambl.in Nic.81.
2 adv. -ως de modo unitario τὸ ἅγιον δὲ πνεῦμα ἓν καὶ μόνον εἶναι γέγραπται, διά τε τὸ ἑ. ... ἐκ τῆς ὑποστάσεως τοῦ ... πατρὸς ἐκπορευθῆναι Didym.Trin.2.5.2.18, (ψυχὴ) ... παροῦσα καὶ ἑ. αὐτῶν ὅλων μετέχουσα Iambl.Comm.Math.10, cf. Procl.in Prm.759, ἑ. τε καὶ ἡνωμένως καὶ πεπληθυσμένως de modo unitario, de modo unificado, y de modo plural ref. a los modos de concebir el todo, Dam.Pr.1 (I p.3).
German (Pape)
[Seite 844] einfach, D. L. 7, 35.
Russian (Dvoretsky)
ἑνιαῖος: один, единственный: γεγραφὼς ἱστορίαν ἑνιαίαν Diog. L. написавший историю в одной книге.
Greek (Liddell-Scott)
ἑνιαῖος: -α, -ον, (ἓν) μόνος, μοναδικός, εἷς καὶ οὐχὶ ἄλλος, Διογ. Λ. 7. 35· ἴδε Λοβέκκ. εἰς Φρύν. 543. - Ἐπίρρ. ἐνιαίως. Δίδ. Ἀλ. 492Α, Πρόκλ. Παρμ. 589 (192), 634 (44), κτλ., πρβλ. Κόντου Φιλολ. Ποικ. ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 62.
Greek Monolingual
-α, -ο (AM ἑνιαῖος, -α, -ον)
αυτός που αποτελεί μια ενότητα, ένα όλον, που περιλαμβάνεται σε μια ενότητα, ο μοναδικός, ο απλός, σε αντιδιαστολή με τον πολλαπλό, τον πολυμερή («ενιαία διοίκηση», «ενιαίο μέτωπο», «ενιαία διαχείριση»)
μσν.
το ουδ. ως ουσ. τὸ ἑνιαῖον
μονάδα, ενότητα
αρχ.
(το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ ἑνιαία
άτομα, ατομικά στοιχεία.
επίρρ...
ενιαίως
κατά τρόπο ενιαίο, που να αποτελεί μιαν ενότητα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < εις, ενός].
