ἐπίδημος

English (LSJ)

Dor. -δᾱμος, ον,

   A = ἐπιδήμιος, Antiph.11; οὐ τυγχάνει ἐ. ὤν not at home, Ar.Fr.390; ἐπίδᾱμος φάτις Οἰδιπόδα the popular current report concerning, S.OT495 (lyr.).    2. sojourning in a place, Call.Dian.226; Δήλῳ δ' ἦν ἐπίδημος, of Artemis, Id.Aet.3.1.26; οἱ ἐπίδᾱμοι GDI5040 (Hierapytna), cf. Milet.3.149 (ii B.C.).    3. of diseases, prevalent, epidemic, Hp.Epid.1.14.    b. ἐ. βιβλία writings on epidemic diseases, Pall.in Hp.Fract.12.271C.

German (Pape)

[Seite 937] = ἐπιδήμιος; φάτις Soph. O. R. 494; εἰλαπίνη, woran das ganze Volk theilnimmt, Tryph. 448. – Μιλήτῳ, sich in Milet aufhaltend, Callim. Dian. 226. – Bei Antiphan. auch = ἔνδημος, B. A. 93.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίδημος: -ον, = ἐπιδήμιος, «ἐπιδήμιος ἀντὶ τοῦ ἔνδημος. Ἀντιφάνης Ἀγροίκῳ» Α. Β. 93. 27· οὐ τυγχάνει ἐπίδημος ὤν, δὲν εἶναι ἐν τῇ πατρίδι του, Ἀριστοφ. Ἀποσπ. 348· ἐπίδᾱμος φάτις Οἰδιπόδα, δημώδης, κοινὴ φήμη περὶ τοῦ Οἰδίποδος, Σοφ. Ο. Τ. 495. 2) διατρίβων ἔν τινι τόπῳ, Καλλ. εἰς Ἄρτεμ. 226· οἱ ἐπίδαμοι, οἱ οἴκοι διαμένοντες, Ἐπιγραφ. Κρήτ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 2556. 33. 2) ἐπὶ νόσων, ἐπικρατοῦσα, ἐπιδημικὴ νόσος, ἐπιδημία, Ἱππ. Ἐπιδημ. τὸ Α΄, 950.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui se répand dans un pays.
Étymologie: ἐπί, δῆμος.

Greek Monolingual

ἐπίδημος, -ον (AM) (Α και ἐπίδαμος, -ον)
(για νόσο) επιδημικός
αρχ.
1. ο επιδήμιος, αυτός που βρίσκεται στην πόλη ή στην πατρίδα του κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο
2. εκείνος που διαμένει σε κάποιο τόπο
3. φρ. «έπίδαμος φάτις» — η άποψη, η φήμη που κυκλοφορεί στην πόλη.