εὔθρυπτος: Difference between revisions
Θεοῦ γὰρ οὐδεὶς χωρὶς (ἐκτὸς οὐδεὶς) εὐτυχεῖ βροτῶν → Nullus beatus absque numine est dei → Glückselig Gott allein und sonst kein Sterblicher
(Bailly1_2) |
(15) |
||
| Line 18: | Line 18: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />facile à amollir, à rompre ; <i>en parl. de viande</i> facile à digérer.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[θρύπτω]]. | |btext=ος, ον :<br />facile à amollir, à rompre ; <i>en parl. de viande</i> facile à digérer.<br />'''Étymologie:''' [[εὖ]], [[θρύπτω]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-η, -ο (ΑΜ [[εὔθρυπτος]], -ον)<br />αυτός που θραύεται, που σπάει εύκολα («[[εὔθρυπτος]] [[αὐχήν]]», <b>Αριστοτ.</b>)<br /><b>2.</b> αυτός που θρυμματίζεται εύκολα, αυτός που τρίβεται εύκολα<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> (για τον αέρα) αυτός που διαιρείται, που διαχωρίζεται εύκολα («[[εὔθρυπτος]] ἀήρ», <b>Αριστοτ.</b>)<br /><b>2.</b> (για [[κρέας]] ή [[ψάρι]]) ο [[εύπεπτος]]<br /><b>3.</b> <b>μτφ.</b> ο εξασθενημένος, ο εξαντλημένος.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>ευ</i> <span style="color: red;">+</span> <i>θρυπτός</i> (<span style="color: red;"><</span> [[θρύπτω]] «[[συντρίβω]], [[σπάζω]]»)]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:14, 29 September 2017
English (LSJ)
ον, (θρύπτω)
A easily broken, αὐχήν Arist.PA694b29; easily dispersed, ἀήρ Id.de An.420a8, cf. Democr. ap. Thphr.Sens.73; of earth, crumbling, Str.12.8.17, Plu.Sert.17; of the fleshy parts of fish, Id.2.916b. II metaph., enervated, Gal.1.186, Sor.1.25.
German (Pape)
[Seite 1070] leicht zu zermalmen, Arist. part. an. 4, 12; ἀήρ de an. 2, 8 u. Sp.; γῆ, locker, Strab. XII, 579; Plut. Sertor. 17; vom Fleisch der Fische, mürbe, weich, qu. Nat. 18. Auch übertr., verweichlicht, Galen.
Greek (Liddell-Scott)
εὔθρυπτος: -ον, (θρύπτω) εὐκόλως θραυόμενος, αὐχὴν Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 4. 12, 30· εὔθρ. ἀήρ, εὐκόλως διαιρούμενος, διαχωριζόμενος, ὁ αὐτ. π. Ψυχ. 2. 8, 8· ἐπὶ χώματος, εὐκόλως θρυπτόμενος, Στράβ. 579, Πλούτ. 17· ἐπὶ κρέατος, εὔπεπτος, ὁ αὐτ. 2. 916B. II. μεταφ., Λατ. dissolutus, ἐκτεθηλυμμένος, ἐκνενευρισμένος, Γαλην. 2. 326.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
facile à amollir, à rompre ; en parl. de viande facile à digérer.
Étymologie: εὖ, θρύπτω.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑΜ εὔθρυπτος, -ον)
αυτός που θραύεται, που σπάει εύκολα («εὔθρυπτος αὐχήν», Αριστοτ.)
2. αυτός που θρυμματίζεται εύκολα, αυτός που τρίβεται εύκολα
αρχ.
1. (για τον αέρα) αυτός που διαιρείται, που διαχωρίζεται εύκολα («εὔθρυπτος ἀήρ», Αριστοτ.)
2. (για κρέας ή ψάρι) ο εύπεπτος
3. μτφ. ο εξασθενημένος, ο εξαντλημένος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευ + θρυπτός (< θρύπτω «συντρίβω, σπάζω»)].
