νήριτος: Difference between revisions
βορβόρῳ δ' ὕδωρ λαμπρὸν μιαίνων οὔποθ' εὑρήσεις ποτόν → once limpid waters are stained with mud, you'll never find a drink
(Autenrieth) |
(27) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
|auten=see [[εἰκοσινήριτος]]. | |auten=see [[εἰκοσινήριτος]]. | ||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=[[νήριτος]], -ον (Α)<br />(<b>ποιητ. τ.</b>)<br /><b>1.</b> [[αναρίθμητος]], [[απειράριθμος]]<br /><b>2.</b> (το ουδ. ως κύριο όν.) <i>Νήριτον</i><br />όρος στην Ιθάκη, το σημερινό [[βουνό]] της Ανωγής<br /><b>3.</b> <i>([[κατά]] τον <b>Ησύχ.</b>)</i> ο [[νηρίτης]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Η λ. [[είναι]] συνθ. από το στερ. [[πρόθημα]] <i>νη</i>- και β' συνθετικό το θ. <i>αρι</i>- που εμφανίζεται στη λ. [[αριθμός]], [[επίσης]] στα ανθρωπωνύμια <i>Ἐπήριτος</i>, <i>Πεδάριτος</i>, στο αρκαδικό προσηγορικό όν. [[Ἐπάριτοι]] «εκλεκτοί» και στο συνθ. (σε -<i>ηριτος</i>) [[εἰκοσινήριτος]]. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:02, 29 September 2017
English (LSJ)
ον,
A = νήριθμος, countless, immense, ν. ὕλη Hes.Op.511: hence as pr. n. of mountain in Ithaca, Νήριτον εἰνοσίφυλλον Il.2.632, Od.9.22; ν. ταύρων ἴχνια A.R.3.1288.
German (Pape)
[Seite 254] wie νήριστος, 1) unbestritten, gewiß (?). – 2) = νήριθμος, unzählig; ὕλη, Hes. O. 513; νήριτα ταύρων ἴχνια μαστεύων, Ap. Rh. 3, 1288, vgl. 4, 158. Vgl. auch Jacobs Anth. Pal. p. 375.
Greek (Liddell-Scott)
νήριτος: «ὁ νηρίτης, ὅ ἐστι κογχύλιον κοχλιῶδες ποικίλον» Ἡσύχ.
νήρῐτος, ον, = νήριθμος, ἀναρίθμητος, ἄπειρος, ν. ὕλη Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 509 (ἐντεῦθεν τὸ ὄρος τῆς Ἰθάκης, Νήριτον εἰνοσίφυλλον Ἰλ. Β. 632, Ὀδ. Ι. 22)· ν. ἴχνια Ἀπολλ. Ρόδ. Γ. 1288· πρβλ. Ἰακωψ. Ἀνθ. Π. σ. 375· - Ἐντεῦθεν παρὰ τοῖς γραμματ., νηρῐτόμῡθος, νηρῐτόφυλλος, ἀντὶ πολύμυθος, πολύφυλλος.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 c. νήριθμος;
2 immense.
Étymologie: νη-, ἄρω.
English (Autenrieth)
see εἰκοσινήριτος.
Greek Monolingual
νήριτος, -ον (Α)
(ποιητ. τ.)
1. αναρίθμητος, απειράριθμος
2. (το ουδ. ως κύριο όν.) Νήριτον
όρος στην Ιθάκη, το σημερινό βουνό της Ανωγής
3. (κατά τον Ησύχ.) ο νηρίτης.
[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. είναι συνθ. από το στερ. πρόθημα νη- και β' συνθετικό το θ. αρι- που εμφανίζεται στη λ. αριθμός, επίσης στα ανθρωπωνύμια Ἐπήριτος, Πεδάριτος, στο αρκαδικό προσηγορικό όν. Ἐπάριτοι «εκλεκτοί» και στο συνθ. (σε -ηριτος) εἰκοσινήριτος.
