ὑποτοπέω: Difference between revisions
έγ', ὦ ταλαίπωρ', αὐτὸς ὧν χρείᾳ πάρει. τὰ πολλὰ γάρ τοι ῥήματ' ἢ τέρψαντά τι, ἢ δυσχεράναντ', ἢ κατοικτίσαντά πως, παρέσχε φωνὴν τοῖς ἀφωνήτοις τινά → Wretched brother, tell him what you need. A multitude of words can be pleasurable, burdensome, or they can arouse pity somehow — they give a kind of voice to the voiceless | Tell him yourself, poor brother, what it is you need! For abundance of words, bringing delight or being full of annoyance or pity, can sometimes lend a voice to those who are speechless.
(Bailly1_5) |
(6) |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=-ῶ :<br /><i>impf.</i> ὑπετόπουν, <i>ao.</i> ὑπετόπησα, <i>pf.</i> ὑποτετόπηκα;<br />soupçonner, acc. <i>ou</i> prop. inf.;<br /><i><b>Moy.</b></i> ὑποτοπέομαι-οῦμαι <i>(ao. Pass.) m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[ὑπό]], [[τόπος]]. | |btext=-ῶ :<br /><i>impf.</i> ὑπετόπουν, <i>ao.</i> ὑπετόπησα, <i>pf.</i> ὑποτετόπηκα;<br />soupçonner, acc. <i>ou</i> prop. inf.;<br /><i><b>Moy.</b></i> ὑποτοπέομαι-οῦμαι <i>(ao. Pass.) m. sign.</i><br />'''Étymologie:''' [[ὑπό]], [[τόπος]]. | ||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''ὑποτοπέω:''' αόρ. αʹ <i>-ετόπησα</i>·<br /><b class="num">I. 1.</b> [[υποπτεύομαι]], [[υποψιάζομαι]], σε Θουκ.· με αιτ. και απαρ., στον ίδ.<br /><b class="num">2.</b> με αιτ. προσ., τον [[υποπτεύομαι]], στον ίδ.<br /><b class="num">II.</b> ομοίως ως αποθ., ὑποτοπέομαι, αόρ. αʹ <i>ὑπετοπήθην</i>· [[υποψιάζομαι]] [[κάτι]], σε Ηρόδ., Αριστοφ.· με αιτ. και απαρ., [[υποπτεύομαι]] ότι..., σε Ηρόδ., Αριστοφ. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 20:20, 30 December 2018
English (LSJ)
pf.
A -τετόπηκα D.C. 38.42:—suspect, surmise, τι Th.1.56; c. acc. et inf., ib.20,51, Alciphr. 3.72, Procop Vand.1.18; ὑ. μὴ . . Th.2.13. 2 c. acc pers., suspect him, Id.5.116 (s. v.l.). II Med. ὑποτοπέομαι, aor. ὑπετοπήθην in med. sense:—suspect a thing, οὐδὲν ὑποτοπηθέντα Hdt.9.116; κάχ' ὑποτοπεῖσθαι Ar.Ra.958: c. inf., ὑποτοπηθέντες Δημάρητον δρησμῷ ἐπιχειρέειν Hdt.6.70, cf. Ar.Th.496, Lys.9.4 (Scal. for ὑπετυπούμην) ; ὑποτοπεῖσθαι χρὴ ἐκ τῶν γεγραμμένων one must form an idea, Hp.Art. 33.—In Att. Prose the word generally used was ὑποπτεύω.
Greek (Liddell-Scott)
ὑποτοπέω: ἀόρ. -ετόπησα Θουκ.· πρκμ. -τετόπηκα Δίων Κ. 38. 42. Ὑποπτεύω, ὑποψιάζομαι, τι Θουκ. 1. 56· μετ’ αἰτ. καὶ ἀπαρ., ὁ αὐτ. 1. 20, 51, κλπ. · ὑπ. μή... ὁ αὐτ. 2. 13. 2) μετ’ αἰτ. προσώπ., ὑποπτεύω τινά, ὁ αὐτ. 5. 116. ΙΙ. ἀρχαιότερον ἔχομεν ἀποθετ. ὑποτοπέομαι, ἀόρ. ὑπετοπήθην· - ὑποπτεύω τι, οὐδὲν ὑποτοπηθέντα Ἡρόδ. 9. 116· κάχ’ ὑποτοπεῖσθαι Ἀριστοφ. Βάτρ. 958· μετ’ ἀπαρ., ὑποτοπηθέντες Δημάρατον δρησμῷ ἐπιχειρέειν Ἡρόδ. 6. 70, πρβλ. Ἀριστοφ. Θεσμ. 496, Λυσίαν 114. 32. - Ἐν τῷ πεζῷ Ἀττικῷ λόγῳ κοινὸν ἐν χρήσει ἦν τὸ ὑποπτεύω. - Ἴδε Κόντου Γλωσσ. Παρατηρ. σελ. 20.
French (Bailly abrégé)
-ῶ :
impf. ὑπετόπουν, ao. ὑπετόπησα, pf. ὑποτετόπηκα;
soupçonner, acc. ou prop. inf.;
Moy. ὑποτοπέομαι-οῦμαι (ao. Pass.) m. sign.
Étymologie: ὑπό, τόπος.
Greek Monotonic
ὑποτοπέω: αόρ. αʹ -ετόπησα·
I. 1. υποπτεύομαι, υποψιάζομαι, σε Θουκ.· με αιτ. και απαρ., στον ίδ.
2. με αιτ. προσ., τον υποπτεύομαι, στον ίδ.
II. ομοίως ως αποθ., ὑποτοπέομαι, αόρ. αʹ ὑπετοπήθην· υποψιάζομαι κάτι, σε Ηρόδ., Αριστοφ.· με αιτ. και απαρ., υποπτεύομαι ότι..., σε Ηρόδ., Αριστοφ.
