ἐπίμομφος: Difference between revisions
Μεστὸν κακῶν πέφυκε φορτίον γυνή → Mulier malorum plena semper sarcina est → Die Frau ist eine Last, mit Leiden vollgepackt
m (Text replacement - "''' <b class="num">1)" to "'''<br /><b class="num">1)") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=epimomfos | |Transliteration C=epimomfos | ||
|Beta Code=e)pi/momfos | |Beta Code=e)pi/momfos | ||
|Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">inclined to blame</b>, φίλοις <span class="bibl">E.<span class="title">Rh.</span>327</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">II</span>. | |Definition=ον, <span class="sense"><p> <span class="bld">A</span> <b class="b2">inclined to blame</b>, φίλοις <span class="bibl">E.<span class="title">Rh.</span>327</span>. </span><span class="sense"> <span class="bld">II</span>. [[blameable]], [[unlucky]], <span class="bibl">A.<span class="title">Ag.</span> 553</span>; <b class="b3">ἐπίμομφον ἄταν</b> dub.l., <span class="bibl">Id.<span class="title">Ch.</span>830</span> (lyr.).</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 09:35, 30 June 2020
English (LSJ)
ον,
A inclined to blame, φίλοις E.Rh.327. II. blameable, unlucky, A.Ag. 553; ἐπίμομφον ἄταν dub.l., Id.Ch.830 (lyr.).
German (Pape)
[Seite 964] tadelnswerth, περαίνων ἐπίμομφον ἄταν Aesch. Ch. 817, vgl. Ag. 539 τὰ μέν τις ἂν λέξειεν εὐπετῶς ἔχειν, τάδ' αὖτε ἐπίμ., d. i. ungünstig, womit man nicht zufrieden ist. – Aber ἐπίμομφος εἶ φίλοις, = ἐπιμέμφει, Eur. Rhes. 327.
Greek (Liddell-Scott)
ἐπίμομφος: -ον, ὁ ἐπιμεμφόμενος, ὁ ἀγαπῶν νὰ ἐπιμέμφεταί τινα, νὰ ψέγῃ, Εὐρ. Ρῆσ. 327. ΙΙ. ὡς τὸ ἐπιμεμφής, ἐπίμεμπτος, ἐπὶ οἰωνῶν, Αἰσχύλ. Ἀγ. 553· ἐπίμομφον ἄταν ὁ αὐτ. ἐν Χο. 830.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
blâmable, regrettable.
Étymologie: ἐπιμέμφομαι.
Greek Monolingual
ἐπίμομφος, -ον (Α) επιμέμφομαι
1. αυτός που έχει την τάση να κατηγορεί
2. (για οιωνό) απαίσιος.
Greek Monotonic
ἐπίμομφος: -ον (μέμφομαι),·
I. αυτός που έχει την τάση να κατηγορεί, σε Ευρ.
II. αξιόμεμπτος, δυσοίωνος, άτυχος, σε Αισχύλ.
Russian (Dvoretsky)
ἐπίμομφος:
1) достойный порицания, зловещий, дурной (ἄτη Aesch.);
2) порицающий (ἐπίμομφον εἶναι τινι Eur.).
Middle Liddell
ἐπί-μομφος, ον μέμφομαι
I. inclined to blame, Eur.
II. blameable, unlucky, Aesch.
