παστοφόρος

English (LSJ)

ον,
A pastophorus, carrying a παστός (perhaps shrine): οἱ παστοφόροι priests appointed for this purpose, PHib.1.77 (iii B.C.), PLille 11.2,7 (iii B.C.), D.S.1.29, IG14.1366, Porph.Abst.4.8, etc.
II bringing the marriage bed, παστοφόρος Παφίη Epigr. in Stob.1.5.14 (Hermes).

German (Pape)

[Seite 532] das Bild eines Gottes in einer Kapelle tragend, bes. eine Art Priester, die dies Geschäft hatten, D. Sic. 1, 29, Clem. Al. u. a. Sp. – Bei Theo Al. 2 (App. 40) Beiwort des Planeten Venus. – Vgl. übrigens hier u. zu dem Vor. Sturz dial. Maced. p. 107 ff.

Greek (Liddell-Scott)

παστοφόρος: -ον, ὁ φέρων παστὸν (ΙΙ) οἱ π., ἱερεῖς πρὸς τοῦτο ὡρισμένοι, Διόδ. 1. 29 (ἔνθα ἴδε Wessel.), Συλλογ. Ἐπιγρ. 6202, Κλήμ. Ἀλ. 253, 758· - τὸ ἐν τῷ ναῷ οἴκημα αὐτῶν ἐκαλεῖτο παστοφορεῖον, ἢ -ιον, Συλλ. Ἐπιγρ. 2297, Φώτ., Ἡσύχιος· ἡ λέξις αὕτη ἀπαντᾷ καὶ πρὸς δήλωσιν θαλάμου τοῦ ἱερέως ἐν τῷ Ἰουδαϊκῷ ναῷ Ἑβδ. (Ἱερεμ. ΜΒ΄, 4, κ. ἀλλ.). ΙΙ. ὁ φερόμενος οὕτω, π. Παφίη Ἀνθολ. Π. παραρτ. 40. - Πρβλ. Sturz Μακ. Διάλ. σελ. 107 κἑξ.

French (Bailly abrégé)

ος, ον,
1. qui porte la statue d'un dieu dans une chapelle, subst. ὁ π. prêtre chargé de cette fontion, D.S. 1.29, CLÉM. 253, 758;
2. qui porte le rideau du lit nuptial, ép. d'Aphrodite, ANTH. App. 40.
Étymologie: παστός, φέρω.

Greek Monolingual

-ον, Α
1. αυτός που μεταφέρει τον παστό, δηλ. το ξόανο θεού
2. (για την Αφροδίτη) αυτή που επαγρυπνεί πάνω από τη νυφική κλίνη
3. (το αρσ. πληθ. ως ουσ.) οἱ παστοφόροι
οι Αιγύπτιοι ιερείς που μετέφεραν κατά τις πομπές της Ίσιδος και του Σεράπιδος τα ξόανα τών θεών και οι οποίοι αποτελούσαν μια τάξη στη θρησκευτική ιεραρχία και κατοικούσαν στα παστοφόρια.
[ΕΤΥΜΟΛ. < παστός (Ι) + -φόρος].

Russian (Dvoretsky)

παστοφόρος:
I ὁ пастофор (жрец, носящий во время процессий ящик с изображением божества) Diod.
носимый в процессии (Παφίη Anth.).