κυνόδους: Difference between revisions
ἐπὶ τῷ μὴ κοινωνικῶς χρῆσθαι τοῖς εὐτυχήμασι → for not having used their success in a spirit of partnership
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") Tags: Mobile edit Mobile web edit |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elru.*}}\n)({{elnl.*}}\n)" to "$4$3$2$1") |
||
Line 13: | Line 13: | ||
|btext=όδοντος (ὁ) :<br /><b>1</b> dent canine des hommes et des animaux;<br /><b>2</b> dent de scie.<br />'''Étymologie:''' [[κύων]], [[ὀδούς]]. | |btext=όδοντος (ὁ) :<br /><b>1</b> dent canine des hommes et des animaux;<br /><b>2</b> dent de scie.<br />'''Étymologie:''' [[κύων]], [[ὀδούς]]. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{elnl | ||
| | |elnltext=κυνόδους -οντος, ὁ [κύων, ὀδούς] hoektand. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κῠνόδους:''' όδοντος ὁ клык Xen., Arst. | |||
}} | }} | ||
{{grml | {{grml | ||
Line 22: | Line 25: | ||
|lsmtext='''κῠνόδους:''' -οντος, ὁ, [[κυνόδοντας]], σε Ξεν. κ.λπ. | |lsmtext='''κῠνόδους:''' -οντος, ὁ, [[κυνόδοντας]], σε Ξεν. κ.λπ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{ls | ||
| | |lstext='''κῠνόδους''': δοντος, ὁ, ὁ ὀξὺς μονοκόρυφος ὀδοὺς μεταξὺ τῶν τραπεζιτῶν καὶ τομέων ἑκατέρας σιαγόνος, [[κυρίως]] ἐπὶ κυνῶν, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 3, π. Ζ. Ἱστ. 2. 3, 1., 6. 20, 11· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ λεόντων, [[αὐτόθι]] 6. 31, 3· ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἱππ. Ἀφ. 1248, Ἐπίχ. 9 Ahr. (ἐν τῷ τύπῳ [[κυνόδων]])· ἐπὶ ἵππων, Ξεν. Ἱππ. 6, 8, Ἀριστ. π. Ζ. Ἱστ. 6. 22, 13· ἐπὶ τοῦ δηλητηριώδους ὀδόντος τῶν ὄφεων, Νικ. Θ. 130, 231, κτλ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=κῠν-όδους, οντος,<br />a [[canine]] [[tooth]], Xen., etc. | |mdlsjtxt=κῠν-όδους, οντος,<br />a [[canine]] [[tooth]], Xen., etc. | ||
}} | }} |
Revision as of 21:05, 2 October 2022
English (LSJ)
δοντος, ὁ,
A canine tooth, prop. of dogs, Arist.PA661b9, HA501b7; of lions, ib.579b12; of men, Hp.Aph.3.25, Epich.21 (in form κυνόδων); of horses, X.Eq.6.8, Arist.HA576b17; of a serpent's fang, Nic. Th.130, 231.
2 in plural, teeth of a saw, Ael.NA10.20.
French (Bailly abrégé)
όδοντος (ὁ) :
1 dent canine des hommes et des animaux;
2 dent de scie.
Étymologie: κύων, ὀδούς.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κυνόδους -οντος, ὁ [κύων, ὀδούς] hoektand.
Russian (Dvoretsky)
κῠνόδους: όδοντος ὁ клык Xen., Arst.
Greek Monolingual
ο
βοτ. γένος αγγειόσπερμων μονοκότυλων φυτών που ανήκουν στην οικογένεια αγρωστώδη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. cynodon < κυνόδων «κυνόδους»].
Greek Monotonic
κῠνόδους: -οντος, ὁ, κυνόδοντας, σε Ξεν. κ.λπ.
Greek (Liddell-Scott)
κῠνόδους: δοντος, ὁ, ὁ ὀξὺς μονοκόρυφος ὀδοὺς μεταξὺ τῶν τραπεζιτῶν καὶ τομέων ἑκατέρας σιαγόνος, κυρίως ἐπὶ κυνῶν, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 3, π. Ζ. Ἱστ. 2. 3, 1., 6. 20, 11· ὡσαύτως ἐπὶ λεόντων, αὐτόθι 6. 31, 3· ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἱππ. Ἀφ. 1248, Ἐπίχ. 9 Ahr. (ἐν τῷ τύπῳ κυνόδων)· ἐπὶ ἵππων, Ξεν. Ἱππ. 6, 8, Ἀριστ. π. Ζ. Ἱστ. 6. 22, 13· ἐπὶ τοῦ δηλητηριώδους ὀδόντος τῶν ὄφεων, Νικ. Θ. 130, 231, κτλ.