πανευδαίμων: Difference between revisions
τὸ πεπρωμένον γὰρ οὐ μόνον βροτοῖς ἄφευκτόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τὸν οὐρανόν ἔχουσι → fate is unavoidable not only for mortals, but also for those who hold the heavens
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{bailly.*}}\n)" to "$2$1") |
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elnl.*}}\n)({{elru.*}}\n)" to "$3$4$1$2") |
||
| Line 15: | Line 15: | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ων, ον ; <i>gén.</i> ονος;<br />tout à fait heureux.<br />'''Étymologie:''' [[πᾶν]], [[εὐδαίμων]]. | |btext=ων, ον ; <i>gén.</i> ονος;<br />tout à fait heureux.<br />'''Étymologie:''' [[πᾶν]], [[εὐδαίμων]]. | ||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=πανευδαίμων -ον, gen. -ονος [πᾶς, εὐδαίμων] geheel en al gelukkig. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''πᾰνευδαίμων:''' 2, gen. ονος в высшей степени счастливый Plut., Luc. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
| Line 24: | Line 30: | ||
{{lsm | {{lsm | ||
|lsmtext='''πᾰνευδαίμων:''' -ον, [[πολύ]] [[ευτυχισμένος]], σε Λουκ. | |lsmtext='''πᾰνευδαίμων:''' -ον, [[πολύ]] [[ευτυχισμένος]], σε Λουκ. | ||
}} | }} | ||
{{mdlsj | {{mdlsj | ||
|mdlsjtxt=πᾰν-ευδαίμων, ον,<br />[[quite]] [[happy]], Luc. | |mdlsjtxt=πᾰν-ευδαίμων, ον,<br />[[quite]] [[happy]], Luc. | ||
}} | }} | ||
Revision as of 23:30, 2 October 2022
English (LSJ)
ον, gen. ονος, A quite happy, J.AJ8.1.1, Plu.2.1063d, Luc.Cont.14. 2 all-blessed, as honorary title, βασιλεία OGI722.2 (iv A. D.); πόλις (Constantinople) PMasp.32.93 (vi A. D.).
German (Pape)
[Seite 459] ον, ganz glücklich; Luc. Cont. 14 I. öfter, Plut. adv. Stoic. 1 u. a. Sp.
French (Bailly abrégé)
ων, ον ; gén. ονος;
tout à fait heureux.
Étymologie: πᾶν, εὐδαίμων.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
πανευδαίμων -ον, gen. -ονος [πᾶς, εὐδαίμων] geheel en al gelukkig.
Russian (Dvoretsky)
πᾰνευδαίμων: 2, gen. ονος в высшей степени счастливый Plut., Luc.
Greek (Liddell-Scott)
πᾰνευδαίμων: -ον, ὅλως εὐδαίμων, εὐδαιμονέστατος, Πλούτ. 2. 1063D, Λουκ. Χάρων ἢ Ἐπισκοποῦντ. 14.
Greek Monolingual
-ον, ΝΑ
ευδαιμονέστατος, πολύ ευτυχισμένος, πανευτυχής
αρχ.
τιμητικός τίτλος άρχοντα, βασιλιά («πανευδαίμων βασιλεία», επιγρ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < παν- + εὐδαίμων.
Greek Monotonic
πᾰνευδαίμων: -ον, πολύ ευτυχισμένος, σε Λουκ.
