συνθραύω: Difference between revisions

From LSJ

Λυπεῖ με δοῦλος δεσπότου μεῖζον φρονῶν → Servus molestu'st supra herum sese efferens → Ein Ärgernis: ein Sklave stolzer als sein Herr

Menander, Monostichoi, 323
m (Text replacement - "(?s)({{ls\n\|lstext.*}}\n)({{.*}}\n)({{elnl.*}}\n)({{elru.*}}\n)" to "$3$4$1$2")
m (pape replacement)
Line 14: Line 14:
}}
}}
{{elnl
{{elnl
|elnltext=συν-θραύω geheel verbrijzelen, met acc.
|elnltext=συν-θραύω geheel verbrijzelen, met acc.
}}
}}
{{elru
{{elru
Line 30: Line 30:
{{mdlsj
{{mdlsj
|mdlsjtxt=fut. ώσω<br />to [[break]] in pieces, [[shiver]], Eur.
|mdlsjtxt=fut. ώσω<br />to [[break]] in pieces, [[shiver]], Eur.
}}
{{pape
|ptext=([[θραύω]]), <i>mit od. [[zusammenbrechen]], [[zerschlagen]]</i>; [[κρᾶτα]] θριγκῷ, Eur. <i>Or</i>. 1569; Pol. 8.7.11; Plut. <i>Aristid</i>. 18.
}}
}}

Revision as of 16:44, 24 November 2022

Click links below for lookup in third sources:
Full diacritics: συνθραύω Medium diacritics: συνθραύω Low diacritics: συνθραύω Capitals: ΣΥΝΘΡΑΥΩ
Transliteration A: synthraúō Transliteration B: synthrauō Transliteration C: synthrayo Beta Code: sunqrau/w

English (LSJ)

break in pieces, shiver, E.Or.1569, Plu.Arist.18; crumble, ἄρτον Gp.9.23.5:—Pass., X.Ages.2.14, Plb.8.5.11, etc.

French (Bailly abrégé)

briser, broyer, fracasser.
Étymologie: σύν, θραύω.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

συν-θραύω geheel verbrijzelen, met acc.

Russian (Dvoretsky)

συνθραύω: разбивать, сокрушать, ломать (κρᾶτα Eur.; τὰ δοράτια Plut.): ἐξ οὗ συνέβαινε συνθραύεσθαι τοὔργανον Polyb. вследствие этого сломалась машина.

Greek (Liddell-Scott)

συνθραύω: συντρίβω, κατασυντρίβω, Εὐρ. Ὀρ. 1569, Πλουτ. Ἀριστείδ. 18, Συλλ. Ἐπιγρ. 989-91. ― Παθ., Ξεν. Ἀγησ. 2, 14, Πολύβ. 8. 7, 11, κλπ.

Greek Monolingual

ΜΑ, και συνθλαύω Α
σπάζω, συντρίβω εντελώς
μσν.
(σχετικά με άρτο) τρίβω εντελώς.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + θραύω «σπάζω, συντρίβω, κομματιάζω»].

Greek Monotonic

συνθραύω: μέλ. -σω, θρυμματίζω, συντρίβω, κομματιάζω, σε Ευρ.

Middle Liddell

fut. ώσω
to break in pieces, shiver, Eur.

German (Pape)

(θραύω), mit od. zusammenbrechen, zerschlagen; κρᾶτα θριγκῷ, Eur. Or. 1569; Pol. 8.7.11; Plut. Aristid. 18.