ὑπναλέος: Difference between revisions
Οὐ γὰρ ἀργίας ὤνιον ἡ ὑγίεια καὶ ἀπραξίας, ἅ γε δὴ μέγιστα κακῶν ταῖς νόσοις πρόσεστι, καὶ οὐδὲν διαφέρει τοῦ τὰ ὄμματα τῷ μὴ διαβλέπειν καὶ τὴν φωνὴν τῷ μὴ φθέγγεσθαι φυλάττοντος ὁ τὴν ὑγίειαν ἀχρηστίᾳ καὶ ἡσυχίᾳ σῴζειν οἰόμενος → For health is not to be purchased by idleness and inactivity, which are the greatest evils attendant on sickness, and the man who thinks to conserve his health by uselessness and ease does not differ from him who guards his eyes by not seeing, and his voice by not speaking
m (Text replacement - "(?s)(\n{{ls\n\|lstext.*}})(\n{{.*}})(\n{{elru.*}})" to "$3$1$2") |
m (Text replacement - "<b class="num">(\d+)\)" to "<b class="num">$1") |
||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
|elrutext='''ὑπνᾰλέος:''' 3<br /><b class="num">1 | |elrutext='''ὑπνᾰλέος:''' 3<br /><b class="num">1</b> [[сонный]], [[спящий]]: κεῖτο ὑ. Anth. он лежал и спал;<br /><b class="num">2</b> [[являющийся во сне]]: ὑπναλέοι ὄνειροι Anth. сновидения;<br /><b class="num">3</b> [[зовущий ко сну]] ([[κόπος]] Anth.). | ||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
Revision as of 18:55, 25 November 2022
English (LSJ)
α, ον, (ὕπνος) A = ὑπνηρός, Nic.Th.162, Al.85, Aret.SD 2.13; seen in sleep, ὄνειροι AP5.242 (Maced.); τέρας ὑπνα[λέον] is prob. in Pi.Pae.8.34. II Act., sending to sleep, κόπος AP5.46 (Rufin.).
German (Pape)
[Seite 1207] schläfrig, bes. sp. D., wie Bian. 2 (IX, 227); auch einschläfernd, κόπος Rutin. 5 (V, 47); Nonn. D. 9, 281; ὄνειρος Maced. 4 (V, 243).
Russian (Dvoretsky)
ὑπνᾰλέος: 3
1 сонный, спящий: κεῖτο ὑ. Anth. он лежал и спал;
2 являющийся во сне: ὑπναλέοι ὄνειροι Anth. сновидения;
3 зовущий ко сну (κόπος Anth.).
Greek (Liddell-Scott)
ὑπνᾰλέος: -α, -ον, = ὑπνηρός, Νικάνδρ. Θηρ. 160, Ἀλεξιφ. 85. ΙΙ. ἐνεργ., ὁ ἐπιφέρων ὕπνον, ὑπνωτικός, κόπος Ἀνθ. Παλατ. 5. 47· ὄνειροι αὐτόθι 243.
English (Slater)
ὑπναλέος seen in sleep “τέρας ὑπνα[λέον” (v. τέρας) Πα. 8A. 24.
Greek Monolingual
-α, -ο / ὑπναλέος, -α, -ον, ΝΑ
αυτός που νυστάζει εύκολα, που τον πιάνει εύκολα ο ύπνος
νεοελλ.
αυτός που του αρέσει πολύ ο ύπνος, υπναράς
αρχ.
αυτός που φέρνει ύπνο, υπνωτικός.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὕπνος + κατάλ. -αλέος (πρβλ. νυστ-αλέος, πειν-αλέος)].
