συγχωρητέος: Difference between revisions
mNo edit summary |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=sygchoriteos | |Transliteration C=sygchoriteos | ||
|Beta Code=sugxwrhte/os | |Beta Code=sugxwrhte/os | ||
|Definition=α, ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> to [[be conceded]], <span class="bibl">Luc.<span class="title">Herm.</span>74</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> neut. συγχωρητέον, [[one must concede]], <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>234e</span>, etc.: so in plural [[συγχωρητέα]], <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>1426</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span> 895a</span>, etc.</span> | |Definition=α, ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> to [[be conceded]], <span class="bibl">Luc.<span class="title">Herm.</span>74</span>. </span><span class="sense"><span class="bld">2</span> neut. [[συγχωρητέον]], [[one must concede]], <span class="bibl">Pl.<span class="title">Phdr.</span>234e</span>, etc.: so in plural [[συγχωρητέα]], <span class="bibl">S.<span class="title">OC</span>1426</span>, <span class="bibl">Pl.<span class="title">Lg.</span> 895a</span>, etc.</span> | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
| Line 14: | Line 14: | ||
}} | }} | ||
{{elnl | {{elnl | ||
|elnltext= | |elnltext=συγχωρητέος -α -ον, adj. verb. van συγχωρέω wat toegegeven moet worden; n. onpers. συγχωρητέον en plur. συγχωρητέα er moet toegegeven worden. | ||
}} | }} | ||
{{lsm | {{lsm | ||
Revision as of 12:44, 19 December 2022
English (LSJ)
α, ον, A to be conceded, Luc.Herm.74. 2 neut. συγχωρητέον, one must concede, Pl.Phdr.234e, etc.: so in plural συγχωρητέα, S.OC1426, Pl.Lg. 895a, etc.
French (Bailly abrégé)
α, ον :
adj. verb. de συγχωρέω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
συγχωρητέος -α -ον, adj. verb. van συγχωρέω wat toegegeven moet worden; n. onpers. συγχωρητέον en plur. συγχωρητέα er moet toegegeven worden.
Greek Monotonic
συγχωρητέος: -α, -ον, ρημ. επίθ. του συγχωρῶ·
1. αυτός που πρέπει να επιτρέψει κάποιος, σε Λουκ.
2. ουδ. συγχωρητέον, αυτό που πρέπει κάποιος να επιτρέψει, να συγχωρήσει, σε Πλάτ.· ομοίως στον πληθ. συγχωρητέα, σε Σοφ.
Greek (Liddell-Scott)
συγχωρητέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθετ., ὃν πρέπει νὰ ἐπιτρέψῃ τις, εἴπερ δεκτέα καὶ εἰ συγχωρητέα Λουκ. Ἑρμότ. 74. 2) οὐδ., συγχωρητέον, δεῖ συγχωρεῖν, παραχωρεῖν, Πλάτ. Φαῖδρ. 234Ε κτλ.· οὕτως ἐν τῷ πληθ. συγχωρητέα, Σοφ. Ο. Κ. 1426, Πλάτ. Νόμ. 895Α, κτλ.
Middle Liddell
συγχωρητέος, η, ον, verb. adj. of συγχωρέω
1. to be conceded, Luc.
2. neut., συγχωρητέον one must concede, Plat.: so in plural συγχωρητέα, Soph.
