παρορμητικός: Difference between revisions
Μούνη γὰρ ἄγειν οὐκέτι σωκῶ λύπης ἀντίρροπον ἄχθος → I have no longer strength to bear alone the burden of grief that weighs me down
(c2) |
m (LSJ1 replacement) |
||
| (18 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=parormitikos | |Transliteration C=parormitikos | ||
|Beta Code=parormhtiko/s | |Beta Code=parormhtiko/s | ||
|Definition= | |Definition=παρορμητική, παρορμητικόν, [[stimulative]], Longin.14.3; πρὸς γάμον Plu.''Lyc.''15; <b class="b3">π. ὀρέξεων, ἀφροδισίων</b>, Xenocr. ap. Orib.2.58.146, Dsc.2.110; <b class="b3">π. ῥήματα</b> verbs [[denoting incitement]], A.D.''Synt.''289.16. | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0527.png Seite 527]] ή, όν, antreibend, anspornend, [[πρός]] τι, Plut. Lycurg. 15, u. Sp., auch adv. | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0527.png Seite 527]] ή, όν, antreibend, anspornend, [[πρός]] τι, Plut. Lycurg. 15, u. Sp., auch adv. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ή, όν :<br />propre à exciter, à stimuler ; qui excite à qch.<br />'''Étymologie:''' [[παρορμάω]]. | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=παρορμητικός -ή -όν [παρορμάω] [[aansporend]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''παρορμητικός:''' [[побуждающий]], [[поощряющий]] (πρός τι Plut.). | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-ή, -ό / [[παρορμητικός]], -ή, -όν, ΝΜΑ [[[παρορμώ]] (Ι)]<br />αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην [[ενέργεια]] και στο [[αποτέλεσμα]] του [[παρορμώ]], [[προτρεπτικός]] (α. παρορμητικά [[λόγια]]» β. «παρορμητικὸς ἀφροδισίων»)<br /><b>νεοελλ.</b><br />αυτός που έχει συχνές ή έντονες εκδηλώσεις παρορμήσεων, αυτός που ρέπει ή ωθεί σε πράξεις αυθόρμητες, ενστικτώδεις, οι οποίες δεν έχουν υποβληθεί στον έλεγχο της συνείδησης<br /><b>αρχ.</b><br /><b>φρ.</b> «παρορμητικά ῥήματα» — τα ρήματα που φανερώνουν [[προτροπή]], [[παρακίνηση]], όπως λ.χ. [[ὀτρύνω]], [[ἐρεθίζω]] κ.ά. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''παρορμητικός:''' -ή, -όν ([[παρορμάω]]), [[προτρεπτικός]], [[διεγερτικός]], σε Πλούτ. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''παρορμητικός''': -ή, -όν, ὁ παρορμῶν, παρακινῶν, Λογγῖν. 14· [[πρός]] τι Πλουτ. Λυκοῦργ. 15. - Ἐπίρρ. παρορμητικῶς, Προκ. Γάζ. Ι. 1880Α. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[παρορμητικός]], ή, όν [[παρορμάω]]<br />[[stimulative]], Plut. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 10:46, 25 August 2023
English (LSJ)
παρορμητική, παρορμητικόν, stimulative, Longin.14.3; πρὸς γάμον Plu.Lyc.15; π. ὀρέξεων, ἀφροδισίων, Xenocr. ap. Orib.2.58.146, Dsc.2.110; π. ῥήματα verbs denoting incitement, A.D.Synt.289.16.
German (Pape)
[Seite 527] ή, όν, antreibend, anspornend, πρός τι, Plut. Lycurg. 15, u. Sp., auch adv.
French (Bailly abrégé)
ή, όν :
propre à exciter, à stimuler ; qui excite à qch.
Étymologie: παρορμάω.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
παρορμητικός -ή -όν [παρορμάω] aansporend.
Russian (Dvoretsky)
παρορμητικός: побуждающий, поощряющий (πρός τι Plut.).
Greek Monolingual
-ή, -ό / παρορμητικός, -ή, -όν, ΝΜΑ [[[παρορμώ]] (Ι)]
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην ενέργεια και στο αποτέλεσμα του παρορμώ, προτρεπτικός (α. παρορμητικά λόγια» β. «παρορμητικὸς ἀφροδισίων»)
νεοελλ.
αυτός που έχει συχνές ή έντονες εκδηλώσεις παρορμήσεων, αυτός που ρέπει ή ωθεί σε πράξεις αυθόρμητες, ενστικτώδεις, οι οποίες δεν έχουν υποβληθεί στον έλεγχο της συνείδησης
αρχ.
φρ. «παρορμητικά ῥήματα» — τα ρήματα που φανερώνουν προτροπή, παρακίνηση, όπως λ.χ. ὀτρύνω, ἐρεθίζω κ.ά.
Greek Monotonic
παρορμητικός: -ή, -όν (παρορμάω), προτρεπτικός, διεγερτικός, σε Πλούτ.
Greek (Liddell-Scott)
παρορμητικός: -ή, -όν, ὁ παρορμῶν, παρακινῶν, Λογγῖν. 14· πρός τι Πλουτ. Λυκοῦργ. 15. - Ἐπίρρ. παρορμητικῶς, Προκ. Γάζ. Ι. 1880Α.
Middle Liddell
παρορμητικός, ή, όν παρορμάω
stimulative, Plut.
