τελευτώ: Difference between revisions
From LSJ
πᾶσα σοφία παρὰ Κυρίου καὶ μετ᾿ αὐτοῦ ἐστιν εἰς τὸν αἰῶνα → all wisdom comes from the Lord, she is with him for ever
m (Text replacement - "εῑ" to "εῖ") |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)(mltxt.*?)ῑ(.*?\n\}\})" to "$1ῖ$2") |
||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=τελευτῶ, -άω, ΝΜΑ [[τελευτή]]<br /><b>1.</b> <b>(αμτβ.)</b> α) [[φθάνω]] στο [[τέλος]], [[τελειώνω]], [[λήγω]], [[καταλήγω]]<br />β) [[πεθαίνω]] (α. «[[προτού]] τελευτήσει τον βίο της» β. «τελευτήσαντος δὲ τοῦ Γέροντος, ἦλθε... τὴν συνήθη εὐχὴν ἀποδώσων», Μηναί.<br />γ. «[[ἐπεὶ]] δὲ ἐτελεύτησε Δαρεῖος», <b>Ξεν.</b>)<br /><b>2.</b> <b>(μτβ.)</b> [[οδηγώ]] [[κάτι]] στο [[τέλος]] του, [[φέρνω]] εις [[πέρας]], [[τελεύω]] (α. «τελευτώντας τον λόγο του είπε...» β. «ἄρξομαι ἐκ | |mltxt=τελευτῶ, -άω, ΝΜΑ [[τελευτή]]<br /><b>1.</b> <b>(αμτβ.)</b> α) [[φθάνω]] στο [[τέλος]], [[τελειώνω]], [[λήγω]], [[καταλήγω]]<br />β) [[πεθαίνω]] (α. «[[προτού]] τελευτήσει τον βίο της» β. «τελευτήσαντος δὲ τοῦ Γέροντος, ἦλθε... τὴν συνήθη εὐχὴν ἀποδώσων», Μηναί.<br />γ. «[[ἐπεὶ]] δὲ ἐτελεύτησε Δαρεῖος», <b>Ξεν.</b>)<br /><b>2.</b> <b>(μτβ.)</b> [[οδηγώ]] [[κάτι]] στο [[τέλος]] του, [[φέρνω]] εις [[πέρας]], [[τελεύω]] (α. «τελευτώντας τον λόγο του είπε...» β. «ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο τελευτήσω δ' ἐπὶ θύννον», <b>Πλάτ.</b>)<br /><b>αρχ.</b><br /><b>1.</b> [[εκπληρώνω]], [[πραγματοποιώ]] («καὶ γὰρ [[Ζεὺς]] ὅ,τι νεύσει, σὺν σοὶ τοῦτο τελευτᾷ», <b>Ευρ.</b>)<br /><b>2.</b> (με κακή σημ.) [[πραγματοποιώ]] [[απειλή]]<br /><b>3.</b> (το αρσ. της μτχ. ενεστ. με ρ. ως επίρρ.) <i>τελευτῶν</i><br />καταλήγοντας, στο [[τέλος]] («τελευτῶν ἔλεγε», <b>Ηρόδ.</b>). | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 14:50, 6 February 2024
Greek Monolingual
τελευτῶ, -άω, ΝΜΑ τελευτή
1. (αμτβ.) α) φθάνω στο τέλος, τελειώνω, λήγω, καταλήγω
β) πεθαίνω (α. «προτού τελευτήσει τον βίο της» β. «τελευτήσαντος δὲ τοῦ Γέροντος, ἦλθε... τὴν συνήθη εὐχὴν ἀποδώσων», Μηναί.
γ. «ἐπεὶ δὲ ἐτελεύτησε Δαρεῖος», Ξεν.)
2. (μτβ.) οδηγώ κάτι στο τέλος του, φέρνω εις πέρας, τελεύω (α. «τελευτώντας τον λόγο του είπε...» β. «ἄρξομαι ἐκ βολβοῖο τελευτήσω δ' ἐπὶ θύννον», Πλάτ.)
αρχ.
1. εκπληρώνω, πραγματοποιώ («καὶ γὰρ Ζεὺς ὅ,τι νεύσει, σὺν σοὶ τοῦτο τελευτᾷ», Ευρ.)
2. (με κακή σημ.) πραγματοποιώ απειλή
3. (το αρσ. της μτχ. ενεστ. με ρ. ως επίρρ.) τελευτῶν
καταλήγοντας, στο τέλος («τελευτῶν ἔλεγε», Ηρόδ.).
