κατάληξις: Difference between revisions
Τὸ νικᾶν αὐτὸν αὑτὸν πασῶν νικῶν πρώτη τε καὶ ἀρίστη. Τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αὐτὸν ὑφ' ἑαυτοῦ πάντων αἴσχιστόν τε ἅμα καὶ κάκιστον. → Τo conquer yourself is the first and best victory of all, while to be conquered by yourself is of all the most shameful as well as evil
(7) |
mNo edit summary |
||
| (13 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kataliksis | |Transliteration C=kataliksis | ||
|Beta Code=kata/lhcis | |Beta Code=kata/lhcis | ||
|Definition= | |Definition=καταλήξεως, ἡ,<br><span class="bld">A</span> [[ending]], [[termination]], S.E.''M.''10.61, Nicom.''Ar.'' 1.13.13; <b class="b3">ἡ εἰς ο κ.</b> A.D.''Pron.''29.17.<br><span class="bld">2</span> [[cadence]] or [[close]] of a period, Longin.41.2, Demetr.''Eloc.''19; [[final syllable]], [[Dionysius of Halicarnassus|D.H.]]''[[De Compositione Verborum|Comp.]]''18. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1360.png Seite 1360]] ἡ, das [[Aufhören]], S. Emp. adv. phys. 2, 61; das Ende, der Schluß, bes. der Schluß eines Verses, Gramm. u. Schol. oft. | |||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=καταλήξεως (ἡ) :<br /><i>t. de gramm.</i> terminaison d'un mot ; syllabe finale d'un vers.<br />'''Étymologie:''' [[καταλήγω]]. | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''κατάληξις''': καταλήξεως, ἡ, [[παῦσις]], [[τέλος]], [[τέρμα]], Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 10. 61. 2) ἡ τελευταία συλλαβὴ στίχου, Λογγῖνος 41. 2· [[κυρίως]], ὁ [[τελευταῖος]] ποὺς [[ὅταν]] [[εἶναι]] ἐλλιπὴς κατὰ μίαν συλλαβὴν ἢ πλείονας, «συλλαβὴ ἀντὶ ὅλου ποδὸς παραλαμβανομένη» Διον. Ἁλ. περὶ Συνθ. 18. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κατάληξις:''' καταλήξεως ἡ [[окончание]], [[конец]] Sext. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 17:37, 12 June 2024
English (LSJ)
καταλήξεως, ἡ,
A ending, termination, S.E.M.10.61, Nicom.Ar. 1.13.13; ἡ εἰς ο κ. A.D.Pron.29.17.
2 cadence or close of a period, Longin.41.2, Demetr.Eloc.19; final syllable, D.H.Comp.18.
German (Pape)
[Seite 1360] ἡ, das Aufhören, S. Emp. adv. phys. 2, 61; das Ende, der Schluß, bes. der Schluß eines Verses, Gramm. u. Schol. oft.
French (Bailly abrégé)
καταλήξεως (ἡ) :
t. de gramm. terminaison d'un mot ; syllabe finale d'un vers.
Étymologie: καταλήγω.
Greek (Liddell-Scott)
κατάληξις: καταλήξεως, ἡ, παῦσις, τέλος, τέρμα, Σέξτ. Ἐμπ. π. Μ. 10. 61. 2) ἡ τελευταία συλλαβὴ στίχου, Λογγῖνος 41. 2· κυρίως, ὁ τελευταῖος ποὺς ὅταν εἶναι ἐλλιπὴς κατὰ μίαν συλλαβὴν ἢ πλείονας, «συλλαβὴ ἀντὶ ὅλου ποδὸς παραλαμβανομένη» Διον. Ἁλ. περὶ Συνθ. 18.
