Ask at the forum if you have an Ancient or Modern Greek query!

consolor: Difference between revisions

From LSJ

Οὔτ' ἐν φθιμένοις οὔτ' ἐν ζωοῖσιν ἀριθμουμένη, χωρὶς δή τινα τῶνδ' ἔχουσα μοῖραν → Neither among the dead nor the living do I count myself, having a lot apart from these

Euripides, Suppliants, 968
(2)
(CSV import)
 
(One intermediate revision by the same user not shown)
Line 1: Line 1:
{{LaEn
|lnetxt=consolor consolari, consolatus sum V DEP :: console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)
}}
{{Lewis
{{Lewis
|lshtext=<b>con-sōlor</b>: ātus, 1, v. dep.<br /><b>I</b> Of [[personal]] objects, to [[console]], [[encourage]], [[animate]], [[cheer]], [[comfort]] (freq. and [[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: istam, [[quod]] potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi [[malo]] consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my [[name]], id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: [[egomet]], qui te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, [[quod]], etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. [[memet]], Cat. 64, 182: me [[ipse]] [[consolor]] [[maxime]] [[illo]] solacio, [[quod]], etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: [[neque]] monere te [[audeo]] ... nec confirmare ... consolari [[vero]] nullo [[modo]], id. Fam. 4, 8, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec [[igitur]] officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi [[causa]] ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: [[Caesar]] ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., [[encouraging]] him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—<br /><b>II</b> Of things, to [[mitigate]], [[alleviate]], [[lighten]], [[relieve]], [[soothe]] ([[most]] freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem [[celeritas]], diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur [[honestas]] egestatem, id. Quint. 15, 49: [[incommodum]], id. Q. Fr. 2, 4, 6: [[desiderium]] tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā [[consolor]], id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: [[otium]] [[nostrum]], Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur [[aequalitas]], Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.
|lshtext=<b>con-sōlor</b>: ātus, 1, v. dep.<br /><b>I</b> Of [[personal]] objects, to [[console]], [[encourage]], [[animate]], [[cheer]], [[comfort]] (freq. and [[class]].; [[most]] freq. in Cic.).<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(a)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; With acc.: istam, [[quod]] potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi [[malo]] consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my [[name]], id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: [[egomet]], qui te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, [[quod]], etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. [[memet]], Cat. 64, 182: me [[ipse]] [[consolor]] [[maxime]] [[illo]] solacio, [[quod]], etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: [[neque]] monere te [[audeo]] ... nec confirmare ... consolari [[vero]] nullo [[modo]], id. Fam. 4, 8, 1.—<br />&nbsp;&nbsp;&nbsp;<b>(b)</b>&nbsp;&nbsp;&nbsp; Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec [[igitur]] officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi [[causa]] ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: [[Caesar]] ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., [[encouraging]] him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—<br /><b>II</b> Of things, to [[mitigate]], [[alleviate]], [[lighten]], [[relieve]], [[soothe]] ([[most]] freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem [[celeritas]], diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur [[honestas]] egestatem, id. Quint. 15, 49: [[incommodum]], id. Q. Fr. 2, 4, 6: [[desiderium]] tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā [[consolor]], id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: [[otium]] [[nostrum]], Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur [[aequalitas]], Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.
Line 8: Line 11:
|georg=cōn-sōlor, ātus [[sum]], ārī, a) leb. [[Wesen]], jmdm. [[Trost]] od. [[Mut]] [[einsprechen]], jmd. tröstend, ermutigend [[aufrichten]], [[ermutigen]], [[beschwichtigen]], [[auch]] jmdm. [[sein]] [[Beileid]] [[bezeigen]], Indutiomarum, Caes.: sapientem, Cic.: parentem, Ov.: trepidantem, Plin. ep.: pauperes, Val. Max.: suos, Sen.: [[etsi]] [[egomet]], [[qui]] te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] [[sum]], Cic.: [[non]] [[egeo]] medicinā, [[ipse]] me [[consolor]], [[ich]] [[weiß]] mich [[selbst]] zu [[trösten]], Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) [[vehementer]] alqm consolatur [[conscientia]] factorum et consiliorum suorum, Cic.: te consolata est [[spes]] [[brevi]] tempore congrediendi, Cic. – [[mit]] Abl. ([[womit]]? [[wodurch]]?), c. pueros crustulo, Sen.: se inani et [[tenui]] spe, Cic.: se conscientiā optimae [[mentis]], Cic.: se [[illo]] solacio, [[quod]] (daß) etc., Cic.: alqm verbis alcis (in jmds. Namen), Cic.: u. (prägn.) se, [[quod]] (daß) etc., od. se his m. folg. Akk. u. Infin. = [[sich]] [[trösten]] [[mit]] dem Gedanken, daß usw., consolare te, [[quod]] (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si etc., Hor. [[sat]]. 1, 6, 130. – [[mit]] per u. Akk., se per litteras (in der Schrifstellerei [[Trost]] [[suchen]]), Cic. – m. in u. Abl., [[spes]] sola homines in miseriis consolari solet, Cic. – m. de u. Abl., Telamonem de Aiacis morte, Cic.: alqm de communibus miseriis, Cic. – [[ganz]] absol., cum querimur, consolamur, Quint.: gew. im Gerund. u. Partic., [[haec]] [[omnia]] genera consolandi, Cic.: [[etsi]] [[unus]] ex omnibus [[minime]] [[sum]] ad te consolandum [[accommodatus]], Cic.: [[illa]] [[oratio]] ex commemoratione alienorum malorum ad malevolos consolandos est accommodata, Cic.: consolando levare dolorem, Cic.: officia consolantium, Cic.: verba consolantia, Ov.: [[Caesar]] [[consolatus]] rogat ([[eum]]), finem orandi faciat, Caes.: in me consolando [[non]] mediocrem [[ipse]] animi dolorem adhibuisti, Cic.: [[caput]] est in consolando detrahere illam opinionem maerenti, Cic.: [[ire]] ad aliquem locum consolandi causā, um [[sein]] [[Beileid]] zu [[bezeigen]] ([[einen]] Kondolenzbesuch zu [[machen]]), Varr. LL. 6, 57. – b) lebl. Objj., [[über]] etw. [[trösten]], etw. [[durch]] [[Trost]] [[mildern]], [[lindern]], [[beschwichtigen]], [[erträglich]] [[machen]], [[entschädigen]], [[vergessen]] [[machen]] (s. Kühner und [[Meister]] Cic. Tusc. 5, 88), gratulari [[magis]] virtuti [[debeo]], [[quam]] consolari dolorem tuum, Cic.: [[mit]] Abl., [[ego]] [[desiderium]] tui spe tuorum commodorum consolabor, Cic. – v. lebl. Subjj. (s. Nipperd. Tac. ann. 3, 24), consolatur [[honestas]] egestatem, Cic.: luctum alcis consolatur [[dignitas]], [[quam]] etc., Cic.: hanc cladem [[domus]] meae vestra [[felicitas]] et [[secunda]] [[fortuna]] [[publica]] consolatur, Liv. – m. Abl., [[esse]] hanc (gloriam) unam, [[quae]] brevitatem vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. [[consolo]].
|georg=cōn-sōlor, ātus [[sum]], ārī, a) leb. [[Wesen]], jmdm. [[Trost]] od. [[Mut]] [[einsprechen]], jmd. tröstend, ermutigend [[aufrichten]], [[ermutigen]], [[beschwichtigen]], [[auch]] jmdm. [[sein]] [[Beileid]] [[bezeigen]], Indutiomarum, Caes.: sapientem, Cic.: parentem, Ov.: trepidantem, Plin. ep.: pauperes, Val. Max.: suos, Sen.: [[etsi]] [[egomet]], [[qui]] te consolari [[cupio]], consolandus [[ipse]] [[sum]], Cic.: [[non]] [[egeo]] medicinā, [[ipse]] me [[consolor]], [[ich]] [[weiß]] mich [[selbst]] zu [[trösten]], Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) [[vehementer]] alqm consolatur [[conscientia]] factorum et consiliorum suorum, Cic.: te consolata est [[spes]] [[brevi]] tempore congrediendi, Cic. – [[mit]] Abl. ([[womit]]? [[wodurch]]?), c. pueros crustulo, Sen.: se inani et [[tenui]] spe, Cic.: se conscientiā optimae [[mentis]], Cic.: se [[illo]] solacio, [[quod]] (daß) etc., Cic.: alqm verbis alcis (in jmds. Namen), Cic.: u. (prägn.) se, [[quod]] (daß) etc., od. se his m. folg. Akk. u. Infin. = [[sich]] [[trösten]] [[mit]] dem Gedanken, daß usw., consolare te, [[quod]] (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me [[consolor]] victurum suavius, ac si etc., Hor. [[sat]]. 1, 6, 130. – [[mit]] per u. Akk., se per litteras (in der Schrifstellerei [[Trost]] [[suchen]]), Cic. – m. in u. Abl., [[spes]] sola homines in miseriis consolari solet, Cic. – m. de u. Abl., Telamonem de Aiacis morte, Cic.: alqm de communibus miseriis, Cic. – [[ganz]] absol., cum querimur, consolamur, Quint.: gew. im Gerund. u. Partic., [[haec]] [[omnia]] genera consolandi, Cic.: [[etsi]] [[unus]] ex omnibus [[minime]] [[sum]] ad te consolandum [[accommodatus]], Cic.: [[illa]] [[oratio]] ex commemoratione alienorum malorum ad malevolos consolandos est accommodata, Cic.: consolando levare dolorem, Cic.: officia consolantium, Cic.: verba consolantia, Ov.: [[Caesar]] [[consolatus]] rogat ([[eum]]), finem orandi faciat, Caes.: in me consolando [[non]] mediocrem [[ipse]] animi dolorem adhibuisti, Cic.: [[caput]] est in consolando detrahere illam opinionem maerenti, Cic.: [[ire]] ad aliquem locum consolandi causā, um [[sein]] [[Beileid]] zu [[bezeigen]] ([[einen]] Kondolenzbesuch zu [[machen]]), Varr. LL. 6, 57. – b) lebl. Objj., [[über]] etw. [[trösten]], etw. [[durch]] [[Trost]] [[mildern]], [[lindern]], [[beschwichtigen]], [[erträglich]] [[machen]], [[entschädigen]], [[vergessen]] [[machen]] (s. Kühner und [[Meister]] Cic. Tusc. 5, 88), gratulari [[magis]] virtuti [[debeo]], [[quam]] consolari dolorem tuum, Cic.: [[mit]] Abl., [[ego]] [[desiderium]] tui spe tuorum commodorum consolabor, Cic. – v. lebl. Subjj. (s. Nipperd. Tac. ann. 3, 24), consolatur [[honestas]] egestatem, Cic.: luctum alcis consolatur [[dignitas]], [[quam]] etc., Cic.: hanc cladem [[domus]] meae vestra [[felicitas]] et [[secunda]] [[fortuna]] [[publica]] consolatur, Liv. – m. Abl., [[esse]] hanc (gloriam) unam, [[quae]] brevitatem vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. [[consolo]].
}}
}}
{{LaEn
{{LaZh
|lnetxt=consolor consolari, consolatus sum V DEP :: console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)
|lnztxt=consolor, aris, ari. d. :: [[安慰]]。[[被安慰]]
}}
}}

Latest revision as of 17:50, 12 June 2024

Latin > English

consolor consolari, consolatus sum V DEP :: console, (be source of) comfort/solace; soothe; alleviate/allay/assuage (grief)

Latin > English (Lewis & Short)

con-sōlor: ātus, 1, v. dep.
I Of personal objects, to console, encourage, animate, cheer, comfort (freq. and class.; most freq. in Cic.).
   (a)    With acc.: istam, quod potes, Fac consolere, Ter. Ad. 3, 5, 2; id. Hec. 3, 1, 13; Ov. M. 1, 578 al.: aliquem de miseriis communibus, Cic. Fam. 6, 4, 2: Telamonem de Aiacis morte, id. Tusc. 3, 29, 71: aliquem in miseriis, id. Cat. 4, 4, 8: in hoc communi malo consoletur se conscientiā optimae mentis, id. Brut. 71, 250: se aliquā re, id. Prov. Cons. 7, 16; id. Rosc. Com. 14, 43: tu velim Piliam meis verbis consolere, in my name, id. Att. 5, 11, 7: se per litteras, id. ib. 12, 14, 3: egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse eum, id. Fam. 5, 18, 1: his me consolor victurum suavius, ac si, etc., * Hor. S. 1, 6, 130: se, quod, etc., Cic. Sull. 10, 29: vosmet ipsos, id. Agr. 2, 28, 77; cf. memet, Cat. 64, 182: me ipse consolor maxime illo solacio, quod, etc., Cic. Lael. 3, 10; cf. id. Sull. 10, 29: neque monere te audeo ... nec confirmare ... consolari vero nullo modo, id. Fam. 4, 8, 1.—
   (b)    Absol.: aut consolando aut consilio aut re juvero, Ter. Heaut. 1, 1, 34: haec igitur officia sunt consolantium, tollere aegritudinem, etc., Cic. Tusc. 3, 31, 75: librum mittere consolandi causa ad captivos, id. ib. 3, 22, 54: dolorem tuum consolando levare, id. Fam. 6, 4, 2; Quint. 11, 3, 64: quo consolante doleres? Ov. M. 1, 360: consolantia verba, id. ib. 15, 491: Caesar ejus dextram prendit, consolatus rogat, etc., encouraging him, Caes. B. G. 1, 20; 5, 4; id. B. C. 3, 98; Liv. 26, 35, 7; Nep. Eum. 11, 2; Varr. R. R. 1, 17, 7; Suet. Aug. 53 al.—
II Of things, to mitigate, alleviate, lighten, relieve, soothe (most freq. in Cic.): ut doloris magnitudinem celeritas, diuturnitatem adlevatio consoletur, Cic. Fin. 1, 12, 40; so, dolorem, id. Fam. 4, 8, 1: consolatur honestas egestatem, id. Quint. 15, 49: incommodum, id. Q. Fr. 2, 4, 6: desiderium tui, id. Fam. 7, 11, 2: doloris magnitudinem brevitate, id. Tusc. 5, 31, 88: brevitatem vitae, id. Mil. 35, 97: dicendi laborem delectatione oratoriā consolor, id. Att. 4, 18, 2 (16, 10): hanc cladem domūs meae, Liv. 45, 41, 12: otium nostrum, Quint. 2, 12, 12: ut crudelitatem fati consolaretur aequalitas, Sen. Cons. Polyb. 1 (20), 3.

Latin > French (Gaffiot 2016)

cōnsōlor,¹⁰ ātus sum, ārī, tr.,
1 rassurer, réconforter, consoler (aliquem, qqn) : Cæs. G. 5, 4, 2 ; de aliqua re Cic. Tusc. 3, 71, touchant qqch. ; in aliqua re Cic. Cat. 4, 8, à propos de, dans qqch.
2 adoucir, soulager [le malheur, la douleur, etc.] : Cic. Vat. 28 ; Fin. 1, 40, etc. || compenser, faire oublier : (gloriam) esse unam quæ brevitatem vitæ posteritatis memoria consolaretur Cic. Mil. 97, [il dit] que (la gloire) est la seule chose qui dédommage de la brièveté de la vie par le souvenir de la postérité. sens pass., v. consolo.

Latin > German (Georges)

cōn-sōlor, ātus sum, ārī, a) leb. Wesen, jmdm. Trost od. Mut einsprechen, jmd. tröstend, ermutigend aufrichten, ermutigen, beschwichtigen, auch jmdm. sein Beileid bezeigen, Indutiomarum, Caes.: sapientem, Cic.: parentem, Ov.: trepidantem, Plin. ep.: pauperes, Val. Max.: suos, Sen.: etsi egomet, qui te consolari cupio, consolandus ipse sum, Cic.: non egeo medicinā, ipse me consolor, ich weiß mich selbst zu trösten, Cic.: u. (v. lebl. Subjj.) vehementer alqm consolatur conscientia factorum et consiliorum suorum, Cic.: te consolata est spes brevi tempore congrediendi, Cic. – mit Abl. (womit? wodurch?), c. pueros crustulo, Sen.: se inani et tenui spe, Cic.: se conscientiā optimae mentis, Cic.: se illo solacio, quod (daß) etc., Cic.: alqm verbis alcis (in jmds. Namen), Cic.: u. (prägn.) se, quod (daß) etc., od. se his m. folg. Akk. u. Infin. = sich trösten mit dem Gedanken, daß usw., consolare te, quod (daß usw.), Cic. Sull. 29: his me consolor victurum suavius, ac si etc., Hor. sat. 1, 6, 130. – mit per u. Akk., se per litteras (in der Schrifstellerei Trost suchen), Cic. – m. in u. Abl., spes sola homines in miseriis consolari solet, Cic. – m. de u. Abl., Telamonem de Aiacis morte, Cic.: alqm de communibus miseriis, Cic. – ganz absol., cum querimur, consolamur, Quint.: gew. im Gerund. u. Partic., haec omnia genera consolandi, Cic.: etsi unus ex omnibus minime sum ad te consolandum accommodatus, Cic.: illa oratio ex commemoratione alienorum malorum ad malevolos consolandos est accommodata, Cic.: consolando levare dolorem, Cic.: officia consolantium, Cic.: verba consolantia, Ov.: Caesar consolatus rogat (eum), finem orandi faciat, Caes.: in me consolando non mediocrem ipse animi dolorem adhibuisti, Cic.: caput est in consolando detrahere illam opinionem maerenti, Cic.: ire ad aliquem locum consolandi causā, um sein Beileid zu bezeigen (einen Kondolenzbesuch zu machen), Varr. LL. 6, 57. – b) lebl. Objj., über etw. trösten, etw. durch Trost mildern, lindern, beschwichtigen, erträglich machen, entschädigen, vergessen machen (s. Kühner und Meister Cic. Tusc. 5, 88), gratulari magis virtuti debeo, quam consolari dolorem tuum, Cic.: mit Abl., ego desiderium tui spe tuorum commodorum consolabor, Cic. – v. lebl. Subjj. (s. Nipperd. Tac. ann. 3, 24), consolatur honestas egestatem, Cic.: luctum alcis consolatur dignitas, quam etc., Cic.: hanc cladem domus meae vestra felicitas et secunda fortuna publica consolatur, Liv. – m. Abl., esse hanc (gloriam) unam, quae brevitatem vitae posteritatis memoriā consolaretur, Cic. – Vgl. consolo.

Latin > Chinese

consolor, aris, ari. d. :: 安慰被安慰