ἔφηλις

English (LSJ)

Ion. ἔπ- (q. v.), ιδος, also ἐφηλίς, ίδος, ἡ: (ἧλος):—

   A rivet, burr or dinch to secure a nail, Ph.Bel.63.50, IG11(2).165.13 (Delos, iii B.C.).    II in pl., rough spots which stud the face (from ἧλος), or, acc. to others, freckles (from ἤλιος), Hp.Prorrh.2.23, Alim.20, Mul.2.215, Thphr.HP9.20.3, Sor.1.44 (sg.), etc.: acc. pl. ἐφήλεις Dsc.1.123.    2 in sg., = λέπρα, ἐ. ἀργινόεσσα, λεύκη, Nic.Th.333, 858.

German (Pape)

[Seite 1117] oder ἐφηλίς, ίδος, ἡ, plur. auch αἱ ἐφήλεις, Diosc., ion. ἔπηλις, 1) (ἥλιος), nach VLL. ἡ ἐκ τοῦ ἡλίου περὶ τὸ πρόσωπον ἔκκαυσις καὶ μελανία, Sommersprossen, u. eine schlimmere Krankheit, Medic., wie Hippocr. λειχήν, ἀλφός, ἔφηλις zusammenstellt; ἀργινόεσσα Nic. Th. 333. 858. – 2) (ἦλος), eisernes Band am Deckel einer Kiste, Philo Mechan.

Greek (Liddell-Scott)

ἔφηλις: Ἰων. ἔπηλις, ιδος, ὡσαύτως ἐφηλίς, ίδος, ἡ: (ἧλος): - σιδηροῦν ἔλασμα καθηλωμένον ἐπὶ τοῦ σκεπάσματος κιβωτίου, Φίλων Βελοπ. 63F, Ἡσύχ. ΙΙ. ἐν τῷ πληθ., τραχέα στίγματα ἅπερ καθιστῶσι τὸ πρόσωπον κατάστικτον (ἐκ τοῦ ἧλος), ἢ κατ’ ἄλλους μελανίαι ἐν τῷ προσώπῳ ἕνεκα τοῦ καύματος τοῦ ἡλίου (ἐκ τοῦ ἥλιος), Ἱππ. Προρρ. 105C, Θεοφρ. π. Φυτ. Ἱστ. 9. 20, 3, κτλ.· πρβλ. Νικ. Θ. 333, 158.

French (Bailly abrégé)

ιδος ou εως (ἡ) :
tache de rousseur sur la peau.
Étymologie: ἐπί, ἥλιος.