Θῆβαι

English (LSJ)

ῶν, αἱ, Thebes,

   A Θ. Αἰγύπτιαι . . αἳ ἑκατόμπυλοί εἰσι Il.9.381: also sg., Θήβης ἑπταπύλοιο (Boeotia) 4.406:—hence Θήβασδε to Thebes, 23.679; Att. Θήβαζε Sch.Il.3.29, al.; Θήβησιν at Thebes, Il. 22.479, Arist.Rh.1398b2, Θήβησι Il.14.114: from the sg., Θήβηθεν from Thebes, Ephipp.15.7; poet. θεωρόδοκ-θε APl.4.185; Boeot. Θείβᾱθεν from Thebes, Ar.Ach.862, also -ᾱθε ( θεωροδόκ-αθι codd.) ib.868:—Adj. Θηβαιεύς, έως, Ion. έος, ὁ, epith. of Zeus, Theban, Hdt.1.182, etc.: Θηβαῖος, α, ον, Theban, Od.10.492, etc.; Θηβαΐας (metri gr.) S.Ant. 1135 (lyr.): Θηβαϊκός, ή, όν, Hdt.2.4, etc.

Greek (Liddell-Scott)

Θῆβαι: -ῶν, αἱ, ὄνομα πόλεων διαφόρων, ὧν ἐπισημόταται εἶναι αἱ ἐν Αἰγύπτῳ Θῆβαι (ἑκατόμπυλοι), αἱ ἐν Βοιωτίᾳ (ἑπτάπυλοι), καὶ ἄλλη ἐν τῇ Τρωϊκῇ χώρᾳ, ἅπασαι παρ’ Ὁμ., ὅστις μεταχειρίζεται τόν τε ἑνικ. καὶ τὸν πληθυντ. καὶ ἐπὶ τῶν τριῶν πόλεων· πρβλ. Θήβη. ― Ἐντεῦθεν Θήβασδε, εἰς Θήβας, Ἰλ. Ψ. 679, Ἀττ. Θήβαζε Σχόλ. εἰς Ἰλ. Γ. 29, κ. ἀλλ.: Θηβαιεύς, έως, Ἰων. έος, ὁ, ἐπίθ. Διός, ὁ Θηβαῖος, Ἡρόδ. 1. 182, κτλ.: Θηβαῖος, α, ον, ἐκ Θηβῶν, Ὅμ., κλ.: Θηβαΐας (χάριν τοῦ μέτρου) Σοφ. Ἀντ. 1135: ― ὡσαύτως Θηβαϊκός, ή, όν, Ἡρόδ. 2. 4, κτλ. (Ἴσως ἐκ τοῦ θηβὸς (θηπὸς ἐν τοῖς ἀντιγρ.), ή, όν, θαυμάσιος, καὶ θῆβος = θαῦμα, Ἡσύχ.· ὥστε ἡ ῥίζα εἶναι ἡ αὐτὴ καὶ τοῦ θάμβος, τέθηπα· ὁ Sir G. Wilkinson λέγει ὅτι ἡ ἐν Αἰγύπτῳ πόλις ὠνομάσθη ἐκ τοῦ Ap ἢ Apé (= κεφαλὴ) μετὰ τοῦ θηλ. ἄρθρ. Tap ἢ Tapé.)

French (Bailly abrégé)

ῶν (αἱ) :
Thèbes :
1 cité de Béotie;
2 ville de la Haute-Égypte (auj. ruines de Karnak, de Louqsor, de Médinet-Abou et de Gournou).
Étymologie: DELG pas d’étym.

English (Autenrieth)

ῶν, and Θήβη: Thebes or Thebē—(1) the city in Boeotia, founded by Cadmus and fortified by Amphīon and Zethus, epithets ἑπτάπυλος, ἐυστέφανος, πολυήρατος.—(2) Egyptian Thebes, on the Nile, called ἑκατόμπυλαι, Ι 3, Od. 4.126.—(3) a city in the Troad, at the foot of Mt. Placus, the residence of king Eetion, Il. 1.366, Il. 6.397.