ἄχομαι: Difference between revisions
ἄλογον δὴ τὸ μήτε μάχης ἄρξασθαι μήτε τοὺς φίλους φυλάξαι, ἐὰν ὑπό γε τῶν βαρβάρων ἀδικῆσθε → It is irrational neither to begin battle nor to guard the friends, if you are ever wronged by the foreigners
(Autenrieth) |
(big3_8) |
||
| Line 21: | Line 21: | ||
{{Autenrieth | {{Autenrieth | ||
|auten== [[ἄχνυμαι]], Od. 18.256 and Od. 19.129. | |auten== [[ἄχνυμαι]], Od. 18.256 and Od. 19.129. | ||
}} | |||
{{DGE | |||
|dgtxt=<b class="num">• Alolema(s):</b> tard. [[ἀκάχομαι]] Q.S.3.224<br /><br /><b class="num">• Prosodia:</b> [ᾰ-]<br /><br /><b class="num">• Morfología:</b> [aor. ind. ἀκαχόμην <i>Il</i>.13.344, <i>Od</i>.16.342, Q.S.5.652, act. ἤκαχε <i>Il</i>.16.822, <i>Od</i>.16.427, Nonn.<i>D</i>.8.79, part. ἀκαχών Hes.<i>Th</i>.868]<br /><b class="num">1</b> intr. [[estar afligido, dolido]] por la pena o la ira νῦν δ' [[ἄχομαι]] <i>Od</i>.18.256, 19.129, cf. <i>Il</i>.13.344, <i>Od</i>.16.342, Q.S.5.652, [[ἄχομαι]] θυμόν <i>Lyr.Adesp</i>.6.7, c. especif. de la causa, en gen. τῶν κε μάλ' ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνεώτων <i>Il</i>.16.16, en dat. ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ' ὧδ' ἀκαχοίμην <i>Od</i>.1.236, en part. pred. del suj. οὕτω καὶ νύμφα δμαθεῖσ' ἀκάχοιτο Theoc.8.91<br /><b class="num">•</b>[[irritarse]] de las abejas αἳ δ' ἀκάχονται καπνοῦ ὑπὸ ῥιπῆς Q.S.3.224<br /><b class="num">•</b>tb. en v. act. θυμῷ ἀκαχών Hes.<i>Th</i>.868.<br /><b class="num">2</b> tr. [[causar daño, dolor, preocupación]] μέγα δ' ἤκαχε λαὸν Ἀχαιῶν <i>Il</i>.16.822, cf. <i>Od</i>.16.427, ἥ ἑ μάλιστα ἤκαχ' ἀποφθιμένη <i>Od</i>.15.357, ἤκαχες Ἀπόλλωνα Nonn.<i>D</i>.8.79.<br /><b class="num">3</b> ἄχεται· στυγεῖ. μέμφεται Hsch. (prob. por ἀπέχθεται). | |||
}} | }} | ||
Revision as of 12:19, 21 August 2017
English (LSJ)
German (Pape)
[Seite 419] trauern, betrübt sein, Hom. zweimal, νῦν δ' ἄχομαι Versanfang Odyss. 18, 256. 19, 129.
Greek (Liddell-Scott)
French (Bailly abrégé)
Moy.
ao.2 ἀκαχόμην > opt. ἀκαχοίμην, pf. ἀχάχημαι au sens d’un prés. > inf. et part. avec l’accent d’un prés. ἀκάχησθαι, ἀκαχήμενος ; autre pf. en ἀκη- : ind. 3ᵉ pl. ἀκηχέδαται (p. *ἀκήχηνται), part. ἀκηχέμενος ; pqp. 3ᵉ pl. ἀκαχείατο (ou ἀκαχήατο);
être affligé, s’affliger.
Étymologie: ἄχω.
English (Autenrieth)
= ἄχνυμαι, Od. 18.256 and Od. 19.129.
Spanish (DGE)
• Alolema(s): tard. ἀκάχομαι Q.S.3.224
• Prosodia: [ᾰ-]
• Morfología: [aor. ind. ἀκαχόμην Il.13.344, Od.16.342, Q.S.5.652, act. ἤκαχε Il.16.822, Od.16.427, Nonn.D.8.79, part. ἀκαχών Hes.Th.868]
1 intr. estar afligido, dolido por la pena o la ira νῦν δ' ἄχομαι Od.18.256, 19.129, cf. Il.13.344, Od.16.342, Q.S.5.652, ἄχομαι θυμόν Lyr.Adesp.6.7, c. especif. de la causa, en gen. τῶν κε μάλ' ἀμφοτέρων ἀκαχοίμεθα τεθνεώτων Il.16.16, en dat. ἐπεὶ οὔ κε θανόντι περ' ὧδ' ἀκαχοίμην Od.1.236, en part. pred. del suj. οὕτω καὶ νύμφα δμαθεῖσ' ἀκάχοιτο Theoc.8.91
•irritarse de las abejas αἳ δ' ἀκάχονται καπνοῦ ὑπὸ ῥιπῆς Q.S.3.224
•tb. en v. act. θυμῷ ἀκαχών Hes.Th.868.
2 tr. causar daño, dolor, preocupación μέγα δ' ἤκαχε λαὸν Ἀχαιῶν Il.16.822, cf. Od.16.427, ἥ ἑ μάλιστα ἤκαχ' ἀποφθιμένη Od.15.357, ἤκαχες Ἀπόλλωνα Nonn.D.8.79.
3 ἄχεται· στυγεῖ. μέμφεται Hsch. (prob. por ἀπέχθεται).
