κυνόδους: Difference between revisions
Βλάπτει τὸν ἄνδρα θυμὸς εἰς ὀργὴν πεσών → Nociva res est animus irae traditus → Es schadet, wenn des Mannes Sinn dem Zorn verfällt
(22) |
m (Text replacement - "(*UTF)(*UCP)( [ὁἡ]) ([\p{Cyrillic}\s]+) ([a-zA-Z:\(])" to "$1 $2 $3") |
||
| (19 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=kynodous | |Transliteration C=kynodous | ||
|Beta Code=kuno/dous | |Beta Code=kuno/dous | ||
|Definition=δοντος, ὁ, < | |Definition=δοντος, ὁ,<br><span class="bld">A</span> [[canine tooth]], prop. of [[dog]]s, Arist.PA661b9, HA501b7; of lions, ib.579b12; of men, Hp.Aph.3.25, Epich.21 (in form κυνόδων); of horses, X.Eq.6.8, Arist.HA576b17; of a [[serpent]]'s [[fang]], Nic. Th.130, 231.<br><span class="bld">2</span> in plural, [[teeth]] of a [[saw]], Ael.NA10.20. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=όδοντος (ὁ) :<br /><b>1</b> [[dent canine des hommes et des animaux]];<br /><b>2</b> [[dent de scie]].<br />'''Étymologie:''' [[κύων]], [[ὀδούς]]. | |||
}} | |||
{{elnl | |||
|elnltext=κυνόδους -οντος, ὁ [[[κύων]], [[ὀδούς]]] [[hoektand]]. | |||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=οντος, ὁ, <i>der [[Hundszahn]], der [[spitze]] [[Eckzahn]] zu beiden [[Seiten]] der [[Schneidezähne]]</i>; Epicharm. bei Ath. X.411b; Xen. <i>de re Eq</i>. 6.8; Arist. <i>[[physiogn]]</i>. 6, <i>part.anim</i>. 3.1 und Sp. – Vom Giftzahne der [[Schlangen]], Nic. <i>Th</i>. 130, 231. – Auch von den Zähnen der Säge, Ael. <i>H.A</i>. 10.20. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''κῠνόδους:''' όδοντος ὁ [[клык]] Xen., Arst. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=ο<br /><b>βοτ.</b> [[γένος]] αγγειόσπερμων μονοκότυλων [[φυτών]] που ανήκουν στην [[οικογένεια]] [[αγρωστώδη]].<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> Αντιδάνεια λ., [[πρβλ]]. αγγλ. <i>cynodon</i> <span style="color: red;"><</span> [[κυνόδων]] «[[κυνόδους]]»]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''κῠνόδους:''' -οντος, ὁ, [[κυνόδοντας]], σε Ξεν. κ.λπ. | |||
}} | }} | ||
{{ls | {{ls | ||
|lstext='''κῠνόδους''': δοντος, ὁ, ὁ ὀξὺς μονοκόρυφος ὀδοὺς μεταξὺ τῶν τραπεζιτῶν καὶ τομέων ἑκατέρας σιαγόνος, [[κυρίως]] ἐπὶ κυνῶν, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 3, π. Ζ. Ἱστ. 2. 3, 1., 6. 20, 11· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ λεόντων, [[αὐτόθι]] 6. 31, 3· ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἱππ. Ἀφ. 1248, Ἐπίχ. 9 Ahr. (ἐν τῷ τύπῳ [[κυνόδων]])· ἐπὶ ἵππων, Ξεν. Ἱππ. 6, 8, Ἀριστ. π. Ζ. Ἱστ. 6. 22, 13· ἐπὶ τοῦ δηλητηριώδους ὀδόντος τῶν ὄφεων, Νικ. Θ. 130, 231, κτλ. | |lstext='''κῠνόδους''': δοντος, ὁ, ὁ ὀξὺς μονοκόρυφος ὀδοὺς μεταξὺ τῶν τραπεζιτῶν καὶ τομέων ἑκατέρας σιαγόνος, [[κυρίως]] ἐπὶ κυνῶν, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 3, π. Ζ. Ἱστ. 2. 3, 1., 6. 20, 11· [[ὡσαύτως]] ἐπὶ λεόντων, [[αὐτόθι]] 6. 31, 3· ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἱππ. Ἀφ. 1248, Ἐπίχ. 9 Ahr. (ἐν τῷ τύπῳ [[κυνόδων]])· ἐπὶ ἵππων, Ξεν. Ἱππ. 6, 8, Ἀριστ. π. Ζ. Ἱστ. 6. 22, 13· ἐπὶ τοῦ δηλητηριώδους ὀδόντος τῶν ὄφεων, Νικ. Θ. 130, 231, κτλ. | ||
}} | }} | ||
{{ | {{mdlsj | ||
| | |mdlsjtxt=κῠν-όδους, οντος,<br />a [[canine]] [[tooth]], Xen., etc. | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 08:50, 11 May 2023
English (LSJ)
δοντος, ὁ,
A canine tooth, prop. of dogs, Arist.PA661b9, HA501b7; of lions, ib.579b12; of men, Hp.Aph.3.25, Epich.21 (in form κυνόδων); of horses, X.Eq.6.8, Arist.HA576b17; of a serpent's fang, Nic. Th.130, 231.
2 in plural, teeth of a saw, Ael.NA10.20.
French (Bailly abrégé)
όδοντος (ὁ) :
1 dent canine des hommes et des animaux;
2 dent de scie.
Étymologie: κύων, ὀδούς.
Dutch (Woordenboekgrieks.nl)
κυνόδους -οντος, ὁ [κύων, ὀδούς] hoektand.
German (Pape)
οντος, ὁ, der Hundszahn, der spitze Eckzahn zu beiden Seiten der Schneidezähne; Epicharm. bei Ath. X.411b; Xen. de re Eq. 6.8; Arist. physiogn. 6, part.anim. 3.1 und Sp. – Vom Giftzahne der Schlangen, Nic. Th. 130, 231. – Auch von den Zähnen der Säge, Ael. H.A. 10.20.
Russian (Dvoretsky)
κῠνόδους: όδοντος ὁ клык Xen., Arst.
Greek Monolingual
ο
βοτ. γένος αγγειόσπερμων μονοκότυλων φυτών που ανήκουν στην οικογένεια αγρωστώδη.
[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. αγγλ. cynodon < κυνόδων «κυνόδους»].
Greek Monotonic
κῠνόδους: -οντος, ὁ, κυνόδοντας, σε Ξεν. κ.λπ.
Greek (Liddell-Scott)
κῠνόδους: δοντος, ὁ, ὁ ὀξὺς μονοκόρυφος ὀδοὺς μεταξὺ τῶν τραπεζιτῶν καὶ τομέων ἑκατέρας σιαγόνος, κυρίως ἐπὶ κυνῶν, Ἀριστ. π. Ζ. Μορ. 3. 1, 3, π. Ζ. Ἱστ. 2. 3, 1., 6. 20, 11· ὡσαύτως ἐπὶ λεόντων, αὐτόθι 6. 31, 3· ἐπὶ ἀνθρώπων, Ἱππ. Ἀφ. 1248, Ἐπίχ. 9 Ahr. (ἐν τῷ τύπῳ κυνόδων)· ἐπὶ ἵππων, Ξεν. Ἱππ. 6, 8, Ἀριστ. π. Ζ. Ἱστ. 6. 22, 13· ἐπὶ τοῦ δηλητηριώδους ὀδόντος τῶν ὄφεων, Νικ. Θ. 130, 231, κτλ.
