ἔμμορος

English (LSJ)

ἔμμορον, (μείρομαι)
A partaking in, endued with, τιμῆς.. ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς Od.8.480.
II ἔμμορον· εἱμαρμένον, Hsch.

Spanish (DGE)

-ον
1 partícipe de, dotado de c. gen. τιμῆς ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς Od.8.480, s. cont. Fun.Mon.1041.5 (Atenas II/III d.C.), cf. ἔ.· τετευχώς Hsch.
2 afortunado Ῥώμα AP 16.72.
3 predestinado, decretado por el destino ἔμμορον· εἱμαρμένον Hsch.

German (Pape)

[Seite 809] theilhaftig, τιμῆς καὶ αἰδοῦς Od. 8, 480; dah. glücklich, Byz. Anath. 26 (aber Plan. 72 steht ἔμπορε). – Vom Schicksal zugetheilt, Hesych.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qui a sa part de, gén..
Étymologie: ἐν, μείρομαι.

Russian (Dvoretsky)

ἔμμορος: (со)причастный, обладающий: τιμῆς ἔ. καὶ αἰδοῦς Hom. чтимый и уважаемый.

Greek (Liddell-Scott)

ἔμμορος: -ον, (μείρομαι) μετέχων τινός, τιμῆς... ἔμμοροί εἰσι καὶ αἰδοῦς Ὀδ. Θ. 480· εὐεπίης Ἑλλην. Ἐπιγράμμ. 1089. 6. ΙΙ. (μόρος) εὐτυχής, τυχηρός, Ἀνθ. Πλαν. 4. 72. 2) ἔμμορον· «εἱμαρμένον» Ἡσύχ.

English (Autenrieth)

(μείρομαι): sharing in, τῖμῆς, pl., Od. 8.480†.

Greek Monolingual

(I)
ἔμμορος, -ον (Α)
αυτός που παίρνει μέρος σε κάτι, μέτοχος, κοινωνός.
(II)
ἔμμορος, -ον (Α)
τυχερός.

Greek Monotonic

ἔμμορος: -ον (ἐν, μείρομαι),·
I. αυτός που έχει μερίδιο σε κάτι, που έχει προικιστεί με αυτό, με γεν., σε Ομήρ. Οδ.
II. (μόρος) τυχερός, καλόμοιρος, σε Ανθ.

Middle Liddell

ἔμ-μορος, ον [ἐν, μείρομαι
I. partaking in, endued with a thing, c. gen., Od.
II. (μόροσ) fortunate, Anth.