δυσπόνητος: Difference between revisions
εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον → if I had not come and spoken to them, they would not be guilty of sin
| (3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=dysponitos | |Transliteration C=dysponitos | ||
|Beta Code=duspo/nhtos | |Beta Code=duspo/nhtos | ||
|Definition= | |Definition=δυσπόνητον, [[bringing toil and trouble]], δαίμων [[Aeschylus|A.]]''[[The Persians|Pers.]]''515; <b class="b3">δυσπόνητον ἕξετ' ἀμφ' ἐμοὶ τροφήν</b> [[laborious]], [[Sophocles|S.]]''[[Oedipus Coloneus|OC]]''1614. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui coûte de la peine]], [[laborieux]];<br /><b>2</b> qui cause du mal, funeste.<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[πονέω]]. | |btext=ος, ον :<br /><b>1</b> [[qui coûte de la peine]], [[laborieux]];<br /><b>2</b> [[qui cause du mal]], [[funeste]].<br />'''Étymologie:''' [[δυσ-]], [[πονέω]]. | ||
}} | }} | ||
{{elru | {{elru | ||
Latest revision as of 06:48, 20 October 2024
English (LSJ)
δυσπόνητον, bringing toil and trouble, δαίμων A.Pers.515; δυσπόνητον ἕξετ' ἀμφ' ἐμοὶ τροφήν laborious, S.OC1614.
Spanish (DGE)
-ον
1 funesto, portador de desgracias, que acarrea sufrimientos dolorosos, δαίμων A.Pers.515.
2 que causa tristeza y esfuerzo, penoso κοὐκέτι τὴν δυσπόνητον ἕξετ' ἀμφ' ἐμοὶ τροφήν y ya no tendréis la penosa tarea de alimentarme S.OC 1614.
German (Pape)
[Seite 687] schwer zu erarbeiten, zu erwerben, τροφή Soph. O. C. 610. – Aber δαίμων, ein Mühsal dringender, Aesch. Pers. 507.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
1 qui coûte de la peine, laborieux;
2 qui cause du mal, funeste.
Étymologie: δυσ-, πονέω.
Russian (Dvoretsky)
δυσπόνητος:
1 достающийся тяжелым трудом (τροφή Soph.);
2 причиняющий тяжелые страдания (δαίμων Aesch.).
Greek (Liddell-Scott)
δυσπόνητος: -ον, ἐπιφέρων κόπον, δαίμων Αἰσχύλ. Πέρσ. 515· δυσπόνητον ἕξετ' ἀμφ' ἐμοί τροφήν, μετὰ πόνου ποριζομένην, Σοφ. Ο. Κ. 1614.
Greek Monolingual
δυσπόνητος, -ον (Α)
1. αυτός που προκαλεί πόνο ή κόπο
2. αυτός που αποκτάται με κόπο.
Greek Monotonic
δυσπόνητος: -ον (πονέω),
1. αυτός που επιφέρει πόνο και μόχθο, σε Αισχύλ.
2. επίπονος, κουραστικός, σε Σοφ.
Middle Liddell
δυσ-πόνητος, ον πονέω
1. bringing toil and trouble, Aesch.
2. laborious, Soph.
