ἦνις: Difference between revisions
From LSJ
(13_4) |
mNo edit summary |
||
| (10 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 1: | Line 1: | ||
{{pape | {{pape | ||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1172.png Seite 1172]] ιος, ἡ, immer mit [[βοῦς]] verbunden, Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, | |ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-01-1172.png Seite 1172]] ιος, ἡ, immer mit [[βοῦς]] [[verbunden]], Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, [[ein Jahr alt]], [[jährig]] (s. [[ἔνος]]), Scholl. [[ἐνιαύσιος]], [[νέος]]. | ||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ιος;<br /><i>adj. f.</i><br />[[âgée d'une année]].<br />'''Étymologie:''' [[ἔνος]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἦνῐς:''' ιος adj. f (только acc. sing. ἦνῑν и acc. pl. ἤνῑς) [[годовалая]] (ἡ [[βοῦς]] Hom.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''ἦνῐς''': ἡ, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ αἰτ. ἑνικ. καὶ πληθ.˙ γεν. ἤνιος, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 174 ([[ἔνος]]): - ἑνὸς ἔτους ἡλικίας, [[βοῦς]]... ἤνῑς ἠκέστας Ἰλ. Ζ. 94, 275, 309·. βοῦν ἦνιν [[εὐρυμέτωπος|εὐρυμέτωπον]] ἀδμήτην [[ἔνθα]] τὸ ι [[ὡσαύτως]] μηκύνεται Κ. 292, Ὀδ. Γ. 382. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 53. | |||
}} | |||
{{Autenrieth | |||
|auten=ιος, acc. pl. ἤνῖς: a [[year]] [[old]], [[yearling]]; [[thus]] the [[word]] [[was]] understood by the [[ancient]]s. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=[[ἔνος]]<br />a [[year]] old, [[yearling]], Hom. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 09:10, 5 November 2024
German (Pape)
[Seite 1172] ιος, ἡ, immer mit βοῦς verbunden, Il. 6, 94. 275. 309. 10, 292 Od. 3, 382 Ap. Rh. 4, 174, ein Jahr alt, jährig (s. ἔνος), Scholl. ἐνιαύσιος, νέος.
French (Bailly abrégé)
ιος;
adj. f.
âgée d'une année.
Étymologie: ἔνος.
Russian (Dvoretsky)
ἦνῐς: ιος adj. f (только acc. sing. ἦνῑν и acc. pl. ἤνῑς) годовалая (ἡ βοῦς Hom.).
Greek (Liddell-Scott)
ἦνῐς: ἡ, ἐν χρήσει παρ’ Ὁμ. μόνον κατ’ αἰτ. ἑνικ. καὶ πληθ.˙ γεν. ἤνιος, Ἀπολλ. Ρόδ. Δ. 174 (ἔνος): - ἑνὸς ἔτους ἡλικίας, βοῦς... ἤνῑς ἠκέστας Ἰλ. Ζ. 94, 275, 309·. βοῦν ἦνιν εὐρυμέτωπον ἀδμήτην ἔνθα τὸ ι ὡσαύτως μηκύνεται Κ. 292, Ὀδ. Γ. 382. - Πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς τ. Α΄, σ. 53.
English (Autenrieth)
ιος, acc. pl. ἤνῖς: a year old, yearling; thus the word was understood by the ancients.
