μεγαλόφωνος: Difference between revisions
Πενία δ' ἄτιμον καὶ τὸν εὐγενῆ ποιεῖ → Pauper inhonorus, genere sit clarus licet → Die Armut nimmt selbst dem, der edel ist, die Ehr'
(8) |
m (Text replacement - "D.S." to "D.S.") |
||
| (23 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=megalofonos | |Transliteration C=megalofonos | ||
|Beta Code=megalo/fwnos | |Beta Code=megalo/fwnos | ||
|Definition= | |Definition=μεγαλόφωνον,<br><span class="bld">A</span> [[loud-voiced]], Hp.''Epid.''6.4.19 (Sup.), Arist.''GA''787a12, ''Pr.''899a9: Comp. [[μεγαλοφωνότερος]] Luc.Bis Acc.11: Sup. [[μεγαλοφωνότατος]] [[Diodorus Siculus|D.S.]]11.34. Adv. [[μεγαλοφώνως]] Poll. 2.113, Suid. [[sub verbo|s.v.]] [[τορόν]].<br><span class="bld">2</span> [[loud-talker]], [[bawler]], D.19.238.<br><span class="bld">3</span> [[grandiloquent]], Philostr.''VS''2.10.1; ποιητής Id.''Ep.''16; ὁ [[μεγαλοφωνότατος]], of [[Pindar]], Ath.13.564d; of [[Homer]], Luc.''Musc.Enc.''5. | ||
}} | |||
{{pape | |||
|ptext=[[https://www.translatum.gr/images/pape/pape-02-0108.png Seite 108]] mit großer, starker, lauter Stimme; D. Sic. 11, 34; Luc. Merc. cond. 23; im compar., bis accus. 11; Plut. Cat. min. 5; καὶ ἀναιδεῖς, Schreier, Dem. 19, 238; im guten Sinne, vom erhabenen Ausdruck, Platon, Plut. plac. phil. 1, 7. – Adv., Schol. Aesch. Ag. 26. | |||
}} | |||
{{bailly | |||
|btext=ος, ον :<br />au langage élevé <i>ou</i> sublime.<br />'''Étymologie:''' [[μέγας]], [[φωνή]]. | |||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''μεγᾰλόφωνος:'''<br /><b class="num">1</b> [[громогласный]], [[обладающий громким голосом]] Arst.;<br /><b class="num">2</b> [[крикливый]], [[горланящий]] (μ. καὶ [[ἀναιδής]] Dem.);<br /><b class="num">3</b> [[велеречивый]], [[высокопарный]] ([[Πλάτων]] Plut.). | |||
}} | |||
{{ls | |||
|lstext='''μεγᾰλόφωνος''': -ον, ὁ ἔχων μεγάλην φωνήν, Ἱππ. 1180G, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 5. 7, 7 κἑξ.· ἐπίθ. -ότατος Διόδ. 11. 34· ἐπίρρ. -νως, Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Ἀγ. 26, κτλ. 2) ὁ μεγαλοφώνως ὁμιλῶν, «φωνακλᾶς», Δημ. 415. 15. 3) [[μεγαλορρήμων]], Φιλόστρ. 518· μεγαλοφωνότατος, ἐπὶ τοῦ Πινδάρου, Ἀθήν. 564D. | |||
}} | |||
{{grml | |||
|mltxt=-η, -ο (ΑM [[μεγαλόφωνος]], -ον)<br /><b>1.</b> αυτός που έχει δυνατή [[φωνή]], [[βροντόφωνος]]<br /><b>2.</b> αυτός που μιλάει [[δυνατά]]<br /><b>αρχ.</b><br />([[ιδίως]] για ποιητές) [[μεγαλήγορος]], [[μεγαλοπρεπής]] («ὁ μεγαλοφωνότατος [[Πίνδαρος]]», <b>Αθήν.</b>). <br /><b>επίρρ.</b><i>..</i><br /><i>μεγαλοφώνως</i> και -<i>α</i> (ΑM μεγαλοφώνως)<br />με [[μεγάλη]], δυνατή [[φωνή]], [[δυνατά]] («απήγγειλε μεγαλοφώνως», Παπαδιαμ.).<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>μεγαλ</i>(<i>ο</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>φωνος</i> (<span style="color: red;"><</span> [[φωνή]]), [[πρβλ]]. [[ετερόφωνος]], [[φερέφωνος]]]. | |||
}} | |||
{{lsm | |||
|lsmtext='''μεγᾰλόφωνος:''' -ον ([[φωνή]]), αυτός που διαθέτει δυνατή φωνη, σε Δημ. | |||
}} | |||
{{mdlsj | |||
|mdlsjtxt=μεγᾰλό-φωνος, ον [[φωνή]]<br />[[loud]]-voiced, Dem. | |||
}} | }} | ||
Latest revision as of 07:40, 27 March 2024
English (LSJ)
μεγαλόφωνον,
A loud-voiced, Hp.Epid.6.4.19 (Sup.), Arist.GA787a12, Pr.899a9: Comp. μεγαλοφωνότερος Luc.Bis Acc.11: Sup. μεγαλοφωνότατος D.S.11.34. Adv. μεγαλοφώνως Poll. 2.113, Suid. s.v. τορόν.
2 loud-talker, bawler, D.19.238.
3 grandiloquent, Philostr.VS2.10.1; ποιητής Id.Ep.16; ὁ μεγαλοφωνότατος, of Pindar, Ath.13.564d; of Homer, Luc.Musc.Enc.5.
German (Pape)
[Seite 108] mit großer, starker, lauter Stimme; D. Sic. 11, 34; Luc. Merc. cond. 23; im compar., bis accus. 11; Plut. Cat. min. 5; καὶ ἀναιδεῖς, Schreier, Dem. 19, 238; im guten Sinne, vom erhabenen Ausdruck, Platon, Plut. plac. phil. 1, 7. – Adv., Schol. Aesch. Ag. 26.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
au langage élevé ou sublime.
Étymologie: μέγας, φωνή.
Russian (Dvoretsky)
μεγᾰλόφωνος:
1 громогласный, обладающий громким голосом Arst.;
2 крикливый, горланящий (μ. καὶ ἀναιδής Dem.);
3 велеречивый, высокопарный (Πλάτων Plut.).
Greek (Liddell-Scott)
μεγᾰλόφωνος: -ον, ὁ ἔχων μεγάλην φωνήν, Ἱππ. 1180G, Ἀριστ. π. Ζ. Γεν. 5. 7, 7 κἑξ.· ἐπίθ. -ότατος Διόδ. 11. 34· ἐπίρρ. -νως, Σχόλ. εἰς Αἰσχύλ. Ἀγ. 26, κτλ. 2) ὁ μεγαλοφώνως ὁμιλῶν, «φωνακλᾶς», Δημ. 415. 15. 3) μεγαλορρήμων, Φιλόστρ. 518· μεγαλοφωνότατος, ἐπὶ τοῦ Πινδάρου, Ἀθήν. 564D.
Greek Monolingual
-η, -ο (ΑM μεγαλόφωνος, -ον)
1. αυτός που έχει δυνατή φωνή, βροντόφωνος
2. αυτός που μιλάει δυνατά
αρχ.
(ιδίως για ποιητές) μεγαλήγορος, μεγαλοπρεπής («ὁ μεγαλοφωνότατος Πίνδαρος», Αθήν.).
επίρρ...
μεγαλοφώνως και -α (ΑM μεγαλοφώνως)
με μεγάλη, δυνατή φωνή, δυνατά («απήγγειλε μεγαλοφώνως», Παπαδιαμ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μεγαλ(ο)- + -φωνος (< φωνή), πρβλ. ετερόφωνος, φερέφωνος].
Greek Monotonic
μεγᾰλόφωνος: -ον (φωνή), αυτός που διαθέτει δυνατή φωνη, σε Δημ.
