ἀντωνυμία: Difference between revisions
Σέβου τὸ θεῖον μὴ ‘ξετάζων, πῶς ἔχει → Venerare numen: quid sit, noli quaerere → Die Gottheit ehre ohne Prüfung ihres Tuns
(5) |
(1) |
||
| Line 24: | Line 24: | ||
{{grml | {{grml | ||
|mltxt=η (AM [[ἀντωνυμία]])<br />κλιτό [[μέρος]] του λόγου, κλιτή [[λέξη]] χρησιμοποιούμενη [[αντί]] ονόματος ουσιαστικού ή επιθέτου που δεν αναφέρεται στον λόγο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>αντ</i>(<i>ι</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>ωνυμία</i> <span style="color: red;"><</span> -<i>ώνυμος</i> <span style="color: red;"><</span> <i>όνυμα</i>, αιολ. και δωρ. τ. του <i>όνομα</i> (<b>[[πρβλ]].</b> [[επωνυμία]] [[μετωνυμία]] <b>κ.ά.</b>)]. | |mltxt=η (AM [[ἀντωνυμία]])<br />κλιτό [[μέρος]] του λόγου, κλιτή [[λέξη]] χρησιμοποιούμενη [[αντί]] ονόματος ουσιαστικού ή επιθέτου που δεν αναφέρεται στον λόγο.<br />[<b><span style="color: brown;">ΕΤΥΜΟΛ.</span></b> <span style="color: red;"><</span> <i>αντ</i>(<i>ι</i>)- <span style="color: red;">+</span> -<i>ωνυμία</i> <span style="color: red;"><</span> -<i>ώνυμος</i> <span style="color: red;"><</span> <i>όνυμα</i>, αιολ. και δωρ. τ. του <i>όνομα</i> (<b>[[πρβλ]].</b> [[επωνυμία]] [[μετωνυμία]] <b>κ.ά.</b>)]. | ||
}} | |||
{{elru | |||
|elrutext='''ἀντωνῠμία:''' ἡ грам. местоимение Plut. | |||
}} | }} | ||
Revision as of 07:00, 31 December 2018
English (LSJ)
ἡ,
A pronoun, D.H.Comp.6, Plu.2.1009c, etc.; περὶ ἀντωνυμίας, title of work by A.D. II interchange of names, Dam.Pr.73.
German (Pape)
[Seite 265] (ὄνομα), ἡ, das Pronomen, Gramm.
Greek (Liddell-Scott)
ἀντωνῠμία: ἡ, «ὁριστέον ουν τὴν ἀντωνυμίαν ὧδε· ‘λέξιν ἀντ’ ὀνόματος προσώπων ὡρισμένων παραστατικήν, διάφορον κατὰ τὴν πτῶσιν καὶ ἀριθμόν, ὅτι καὶ γένους ἐστὶ κατὰ τὴν φωνὴν ἀπαρέμφατος’» Ἀπολλών. π. Ἀντωνυμ. 10Α, Διον. Ἁλ. π. Συνθ. 2, Πλούτ. 2. 1009C.
French (Bailly abrégé)
ας (ἡ) :
t. de gramm. pronom personnel.
Étymologie: ἀντώνυμος.
Spanish (DGE)
-ας, ἡ
1 gram. pronombre D.H.Comp.29.20, Plu.2.1009c, Alex.Aphr.in SE 34.25, Origenes M.17.284B, Eus.E.Th.2.19, Gr.Shorthand Man.624, περὶ ἀντωνυμίας tít. de una obra de Apolonio Díscolo, A.D.Pron.3.
2 sustituto, sinónimo de los diferentes términos aplicados a la substancia, Leont.Byz.M.86.1309B, 1904C, Dam.Pr.73.
Greek Monolingual
η (AM ἀντωνυμία)
κλιτό μέρος του λόγου, κλιτή λέξη χρησιμοποιούμενη αντί ονόματος ουσιαστικού ή επιθέτου που δεν αναφέρεται στον λόγο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < αντ(ι)- + -ωνυμία < -ώνυμος < όνυμα, αιολ. και δωρ. τ. του όνομα (πρβλ. επωνυμία μετωνυμία κ.ά.)].
Russian (Dvoretsky)
ἀντωνῠμία: ἡ грам. местоимение Plut.
