βυσσός

English (LSJ)

ὁ,

   A = βυθός, depth of the sea, Il.24.80, Hdt.2.28,96, Arist. HA547b15.

German (Pape)

[Seite 468] ion. = βυθός, ὁ, Meerestiefe; Hom. einmal, Iliad. 24, 80, vgl. Scholl. Herodian. und Apollon. Lex. Homer. p. 53, 19; – Her. 2, 96. 3, 23; Arist. H. A. 5, 15; vgl. βύσσα.

Greek (Liddell-Scott)

βυσσός: ὁ, ἀρχαιότερος τύπος τοῦ βυθός, τὸ βάθος τῆς θαλάσσης, ὁ πυθμήν, Ἰλ. Ω. 80· ὡσαύτως παρ’ Ἡροδ. 2. 28, 96, Ἀριστ. Ἱστ. Ζ. 5. 15, 15.

French (Bailly abrégé)

οῦ (ὁ) :
fond, particul. fond de la mer.
Étymologie: ion. c. βυθός.

English (Autenrieth)

(= βύθος): the deep, depths, Il. 24.80†.

Greek Monolingual

βυσσός, ο (Α)
βλ. βυθός.

Greek Monotonic

βυσσός: ὁ (βυθός), βάθος της θάλασσας, πυθμένας, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ.

Russian (Dvoretsky)

βυσσός: ὁ глубь, глубина, преимущ. морская Hom., Her., Arst.

Frisk Etymological English

See also: s. βυθός

Middle Liddell

= βυθός
the depth of the sea, the bottom, Il., Hdt.