εὐθύωρος: Difference between revisions
ἑρμηνεία διὰ τῆς ὀνομασίας → expression by means of language
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=efthyoros | |Transliteration C=efthyoros | ||
|Beta Code=eu)qu/wros | |Beta Code=eu)qu/wros | ||
|Definition=ον, <span class="sense"> | |Definition=ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[in a straight direction]]: mostly in neut. [[εὐθύωρον]] as Adv., = [[εὐθύς]], εὐ. ἄγειν <span class="bibl">X.<span class="title">An.</span>2.2.16</span>, <span class="bibl">Ael. <span class="title">NA</span>11.16</span>; [[ὁρᾶν]] ib.<span class="bibl">7.5</span>: as Adj., εὐθύωρον τὴν ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο Anon. ap. <span class="bibl"><span class="title">EM</span>391.42</span>, cf. <span class="bibl">Procop.<span class="title">Aed.</span>2.2</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 01:55, 30 December 2020
English (LSJ)
ον, A in a straight direction: mostly in neut. εὐθύωρον as Adv., = εὐθύς, εὐ. ἄγειν X.An.2.2.16, Ael. NA11.16; ὁρᾶν ib.7.5: as Adj., εὐθύωρον τὴν ἀναχώρησιν ἐποιήσαντο Anon. ap. EM391.42, cf. Procop.Aed.2.2.
German (Pape)
[Seite 1072] (ὥρα, od. ist ωρος ein bloßes Suffixum?), wohl nur im neutr. εὐθύωρον, das, adverbial gebraucht, von den VLL, κατ' εὐθεῖαν erkl., auch εὐθυωρόν accentuirt wird, geradeaus, geradezu, οὐδ' ἀπέκλινε – ἀλλ' εὐθύωρον ἄγων Xen. An. 2, 2, 16, wie Ael. H. A. 11, 16 u. Sp., die es auch von der Zeit = "auf der Stelle" brauchen.
Greek (Liddell-Scott)
εὐθύωρος: -ον, κατ’ εὐθεῖαν διεύθυνσιν ἐν χρήσει μόνον ἐν τῷ οὐδετ. εὐθύωρον, ὡς Ἐπίρρ. εὐθύς, εὐθύωρον ἄγων, κατ’ εὐθεῖαν, Ξεν. Ἀν. 2. 2, 16, πρβλ. Αἰλ. π. Ζ. 11. 16· ὁρᾶν αὐτόθι 7. 5. (Ἡ κατάληξις -ωρος οὐδεμίαν δύναται νὰ ἔχῃ σχέσιν πρὸς τὸ ὥρα ὡς δεικνύει ἡ σημασία).
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
direct ; adv. • εὐθύωρον en ligne droite, directement.
Étymologie: εὐθύς, ὥρα.
Greek Monolingual
εὐθύωρος, -ον (Α)
1. αυτός που έχει ευθεία κατεύθυνση
2. (το ουδ. ως επίρρ.) εὐθύωρον
α) ευθύς, αμέσως («εὐθύωρον θνῄσκει», Προκ.)
β) σε ευθεία διεύθυνση («ἄγει δὲ αὐτὸς εὐθύωρον ἐπὶ τὴν κοίτην τοῦ δράκοντος πνεῡμα θεῑον», Αιλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευθυ- + όρος «όριο». Το -ω- λόγω συνθέσεως (πρβλ. δί-ωρος, τέτρ-ωρος)].
Greek Monotonic
εὐθύωρος: -ον, αυτός που έχει ευθεία διεύθυνση· ουδ. εὐθύωρον ως επίρρ., = εὐθύς, σε Ξεν. (αμφίβ. προέλ.).
Middle Liddell
in a straight direction: in neut. εὐθύωρον as adv. = εὐθύς, Xen. [deriv. uncertain]