ἀλλόγλωσσος: Difference between revisions
Δεινότερον οὐδὲν ἄλλο μητρυιᾶς κακόν → Nulla est noverca pestis exitalior → Kein schlimmres Übel gibt's als eine Stiefmutter
m (Text replacement - "<span class="sense"><p>" to "<span class="sense">") |
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
||
Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=alloglossos | |Transliteration C=alloglossos | ||
|Beta Code=a)llo/glwssos | |Beta Code=a)llo/glwssos | ||
|Definition=ον, <span class="sense"> | |Definition=ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[using a strange tongue]], <span class="bibl">Hdt.2.154</span>, <span class="title">SIG</span>1.4 (Abu Simbel, vi B. C.), <span class="title">IG</span>12(3).328.20 (Thera, iii B. C.), <span class="bibl">LXX <span class="title">Ba.</span>4.15</span>.</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape |
Revision as of 17:15, 31 December 2020
English (LSJ)
ον, A using a strange tongue, Hdt.2.154, SIG1.4 (Abu Simbel, vi B. C.), IG12(3).328.20 (Thera, iii B. C.), LXX Ba.4.15.
German (Pape)
[Seite 103] eine andere Sprache redend, Her. 2, 154 u. Sp.
Greek (Liddell-Scott)
ἀλλόγλωσσος: -ον, ὁ χρώμενος ξένῃ γλώσσῃ, Ἡρόδ. 2. 154, Συλλ. Ἐπιγρ. 5126.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
qui parle une autre langue.
Étymologie: ἄλλος, γλῶσσα.
Spanish (DGE)
-ον
• Morfología: [ac. plu. ἀλογλόσος SIG 1.4 (Abu Simbel VI a.C.)]
1 de otra lengua, extranjero como subst. ἀλογλόσος δ' ἦχε Ποτασιμπτο op. Αἰγυπτίος a los mercenarios de otra lengua (jonios y carios) los condujo Potasimpto, SIG l.c., cf. Hdt.2.154
•como adj. (σώματα) ἀ. esclavos de lengua no griega, IG 12(3).328.20 (Tera III a.C.), ἔθνος LXX Ba.4.15, Ph.1.242, λαοί LXX Ez.3.6, cf. Gr.Nyss.Virg.334.18.
2 plu. que hablan lenguas diferentes ἀλλογλώσσους ἀπεργασάμενος a los de la torre de Babel, I.AI 1.117
•de palabras extranjero, de otra lengua ὀνόματα EM 828.9G.
3 que conoce varias lenguas οὐδὲ ἀ. εἶναι ἐθέλησεν Chrys.M.61.291.
Greek Monolingual
-η, -ο (Α ἀλλόγλωσσος, -ον)
αυτός που μιλά ξένη γλώσσα, ο ξενόγλωσσος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀλλο- + -γλωσσος < αρχ. γλῶσσα.
ΠΑΡ. ἀλλογλωσσία.
Greek Monotonic
ἀλλόγλωσσος: -ον (γλῶσσα), αυτός που χρησιμοποιεί ξένη γλώσσα, σε Ηρόδ.
Russian (Dvoretsky)
ἀλλόγλωσσος: иноязычный (οἱ οἰκισθέντες Her.).