εὐκτήριος: Difference between revisions
διὸ καὶ μεταλάττουσι τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν αἱ δοκοῦσαι παρθένοι τῶν εἰδώλων → therefore those professing to be virgins of the idols even change the natural use into the unnatural (Origen, commentary on Romans 1:26)
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
|||
| Line 8: | Line 8: | ||
|Transliteration C=efktirios | |Transliteration C=efktirios | ||
|Beta Code=eu)kth/rios | |Beta Code=eu)kth/rios | ||
|Definition=α, ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[of]] or [[for prayer]], οἶκος <span class="title">Cod.Just.</span>1.2.15 <span class="title">Intr.</span> </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> Subst. | |Definition=α, ον, <span class="sense"><span class="bld">A</span> [[of]] or [[for prayer]], οἶκος <span class="title">Cod.Just.</span>1.2.15 <span class="title">Intr.</span> </span><span class="sense"><span class="bld">II</span> Subst. [[εὐκτήριον]], [[τό]], [[oratory]], <span class="bibl">Just.<span class="title">Nov.</span>131.7</span> [[Intr]]., Rev.Bibl.1911.287 (Jericho, vi A.D.).</span> | ||
}} | }} | ||
{{pape | {{pape | ||
Revision as of 15:35, 1 January 2021
English (LSJ)
α, ον, A of or for prayer, οἶκος Cod.Just.1.2.15 Intr. II Subst. εὐκτήριον, τό, oratory, Just.Nov.131.7 Intr., Rev.Bibl.1911.287 (Jericho, vi A.D.).
German (Pape)
[Seite 1076] ον, zum Beten gehörig, z. B. οἶκος, K. S.; τὸ εὐκτήριον, Beifall, ibd.
Greek (Liddell-Scott)
εὐκτήριος: -ον, ἀνήκων ἢ ἁρμόδιος εἰς προσευχήν, εὐκτήριος οἶκος Συλλ. Ἐπιγρ. 8638, Εὐσέβ. Π. 928Α, Βασίλ. IV. 473Β, Δίδ. Ἀλ. 589Β, κλ. ΙΙ. εὐκτήριον, τό, ἰδιαίτερον μέρος πρὸς λατρείαν τοῦ Θεοῦ, παρεκκλήσιον, Συλλ. Ἐπιγρ. 8668, Γρηγ. Θαυματουργ. 1048Α, Δίδ. Ἀλ. 589C, Ἐπιφάν. ΙΙ. 757D, κλ.
Greek Monolingual
-α, -ο (ΑΜ εὐκτήριος, -ία, -ον)
1. (για ναό) αυτός στον οποίο εκπέμπονται ευχές προς τον θεό, ο προορισμένος για προσευχή
2. το ουδ. ως ουσ. το ευκτήριο
μέρος όπου λατρεύεται ο Θεός, ναός, παρεκκλήσι.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ευκ-τήριος < ρίζα ευχ- (εύχομαι) + κατάλ. -τήριος. Με σίγηση του προτονικού φωνήεντος και απλοποίηση του αρχικού συμφωνικού συμπλέγματος (efktirios > fktirios > ktirios) στη φράση ευκτήριος (οίκος) προέκυψε το κτήριο με σημασία «οικοδόμημα»].
