ἀναντίλεκτος: Difference between revisions
Εὐκαταφρόνητός ἐστι σιγηρὸς τρόπος → A way of life disposed to silence is contemptible → Taciturna facile ingenia contemni solent → Gemein ist ein Charakter, über den man schweigt
m (Text replacement - " <span class="bld">" to "<span class="bld">") |
m (Text replacement - "'''Étymologie:''' ἀ," to "'''Étymologie:''' ἀ,") |
||
| Line 17: | Line 17: | ||
}} | }} | ||
{{bailly | {{bailly | ||
|btext=ος, ον :<br />incontestable.<br />'''Étymologie:''' ἀ, [[ἀντιλέγω]]. | |btext=ος, ον :<br />incontestable.<br />'''Étymologie:''' [[ἀ]], [[ἀντιλέγω]]. | ||
}} | }} | ||
{{DGE | {{DGE | ||
Revision as of 16:40, 14 August 2022
English (LSJ)
ον, A undisputed, PHib.95.13; incontestable, Cic.QF 2.8.1, Luc.Eun.13; not to be opposed δεήσεις J.AJ19.1.4. Adv. -τως Aen.Tact.31.9, Str.13.3.6, Luc.Cal.6.
German (Pape)
[Seite 199] dem man nicht widersprechen kann, unwidersprechlich, causa, Cic. ad Quint. fr. 2, 10; Ios. Auch adv. -λέκτως, Strab. XIII.
Greek (Liddell-Scott)
ἀναντίλεκτος: -ον, ὁ μὴ ἐπιδεχόμενος ἀντιλογίαν, Κικ. π. Κόϊντ. ἀδελφ. 2. 10, Λουκ. Εὐν. 13. ― Ἐπίρρ. -τως Στράβ. 622.
French (Bailly abrégé)
ος, ον :
incontestable.
Étymologie: ἀ, ἀντιλέγω.
Spanish (DGE)
-ον
I 1sobre lo que no hay disputa δραχμαί PHib.95.13 (III a.C.), cf. SB 6094.15, 6095.2 (III a.C.).
2 al que no puede oponerse, incontestable: causa Cic.QF 2.9.1, ἀπόδειξις Luc.Eun.13, ὑπόμνησις Hierocl.p.29
•perentorio δεήσεις I.AI 19.24.
II adv. -ως incontestablemente ἀ. ἤλεγξεν Aen.Tact.31.9 ter, ἄξιος μνήμης ... ἀ. ... ἐστιν Str.13.3.6.
Greek Monolingual
-ο (Α ἀναντίλεκτος, -ον) ἀντιλέγω
αυτός που δεν επιδέχεται αντιλογία, αναμφισβήτητος, αναντίρρητος.
Greek Monotonic
ἀναντίλεκτος: -ον, αναντίρρητος, μη επιδεχόμενος αντιλογία, σε Λουκ.
Russian (Dvoretsky)
ἀναντίλεκτος: неоспоримый, бесспорный Luc.
Middle Liddell
incontestable, Luc.
